Είτε τώρα είτε αύριο είτε μεθαύριο, θα κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ

Κώστας Καίσαρης

ΑΓΓΕΛΙΑ βάλανε στον ΠΑΟΚ για να βρούνε πρόεδρο. Πού είναι όμως το περίεργο; Εχουνε γίνει ακόμα χειρότερα. Με αγγελία ψάχνανε να βρούνε πρωθυπουργό όταν είχε παραιτηθεί ο Παπανδρέου. Κι επειδή δεν βρίσκανε κανέναν στην Ελλάδα, φτάσανε μέχρι την Αμερική και στον Παπαδήμο. Ετσι κι ο Ιβάν. Ψάχνει να βρει πρόεδρο σε αγγελία ιστοσελίδας του εξωτερικού. Οπως και να το κάνουμε όμως, το ποδόσφαιρο αυτές τις μέρες περνάει σε δεύτερη μοίρα.

Αυτό έλειπε δηλαδή να βάλουμε το εθνικό συμφέρον ίσα και όμοια με τα πλέι οφ. Ή να ασχοληθούμε με την ποινή του ΠΑΟΚ και να αδιαφορήσουμε για την πατρίδα. Για την πατρίδα που εν όψει των ευρωεκλογών κινδυνεύει. Με την κυβέρνηση να κρέμεται στην κυριολεξία από μια κλωστή. Οταν δηλαδή ο Ευάγγελος Βενιζέλος ή Πανταλήθειας, όπως είναι το δεύτερο όνομά του, δηλώνει ρητά και κατηγορηματικά. Αν δεν στηριχθεί η Ελιά στις εκλογές, μέχρι που θα πέσει η κυβέρνηση.

Σε δύο ταμπλό το παίζει η Νίκη Τζαβέλα.

Η Νίκη Τζαβέλα (πρώην αντιπρόεδρος Intracom και ιδρύματος Κόκκαλη) αφού τοποθετήθηκε στην πρώτη θέση της λίστας του ψηφοδελτίου του ΛΑ.Ο.Σ το 2009, έχοντας σίγουρη την εκλογή της και αφού παρέμεινε για 4,5 χρόνια ευρωβουλευτής του ΛΑΟΣ τον Φεβρουάριο συμφώνησε με τον Σαμαρά και κατεβαίνει ως υποψήφια με την ΝΔ.

Στην Ελλάδα, χωρίς να ντρέπεται, μπας και τσιμπήσει κανένα ψηφαλάκι εμφανίζεται ως "ευρωβουλευτής ΝΔ" αν και στο ευρωκοινοβούλιο την έστειλαν οι ψηφοφόροι του ΛΑΟΣ.

Καραμανλισμός: η πτώση

Όσο κι αν προσπαθούν τα κρατικοδίαιτα ιδρύματα, η κατεστημένη "ενημέρωση", οι ενσωματωμένοι "ιστορικοί" και οι υπηρέτες των χάλκινων ειδώλων, η "αγορά", την οποία τόσο εκθειάζουν δίνει απαντήσεις.

Στο παζάρι βιβλίου στο Μαρούσι, η πολυτελέστατη έκδοση (συν DVD) του ΣΚΑΪ για τον "εθνάρχη" κόστιζε μόλις 2 ευρώ - και δεν νοιαζόταν κανείς. Ο λαός δεν δίνει ούτε κέρμα για τους ψευδοπροφήτες της εξάρτησης, της Ζυρίχης, του Λονδίνου, της αποβιομηχάνισης.

Τσάι και συμπάθεια

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Στο χωριό μου τα κύρια ροφήματα ήταν το τσάϊ του βουνού, κι ο καφές. Αλλά κανείς δεν αγαπούσε το τσάϊ ή τον καφέ, γι΄ αυτά τα ίδια, αλλά για την παρέα είτε στο σπίτι είτε στο καφενείο. Τσάϊ ή καφέ χωρίς παρέα έπιναν μόνον κάποιοι μίζεροι, που δεν ήθελαν ούτε να κεράσουν ούτε να τους κεράσεις. Ο τύπος αυτός ήταν σπάνιος μέχρι ανύπαρκτος στη μικρή μας κοινωνία.

Δεν ήξερες αν αγαπούσες τον καφέ περισσότερο ή την παρέα, χάρις στον καφέ. Στο χωριό μου ξέραμε πως όταν οι γυναίκες δεν είναι ευχαριστημένες, δεν φταίει το τσάΪ ή ο καφές, αλλά η παρέα. Γι΄ αυτό αυτοί που αγαπούσαν τις γυναίκες, βελτίωναν όσο μπορούσαν την παρέα τους. Δεν νομίζω ότι αυτό ισχύει στη σημερινή κοινωνία των πόλεων. Στις πόλεις όταν η γυναίκα δεν είναι ευχαριστημένη, ο σύζυγος αυξάνει το επίδομα, αν τυχαίνει να διαθέτει λεφτά. Αν δεν διαθέτει, αλίμονό του.