Οι εξτρεμιστές του λεκτικού αντισεξισμού…

Οι υστερικοί και οι εξτρεμιστές κάθε είδους συχνά γίνονται αστείοι…

Ο Κώστας Βαξεβάνης θύμωσε πολύ για το σεξιστικό λεκτικό «στερεότυπο» του Σαμαρά που ξεστόμισε στη Βουλή: «Εγώ είμαι της αντρικής γραμμής».

Έγραψε, λοιπόν, ένα κείμενο, ασυνάρτητων σπερμολογιών, με το οποίο, κουβαριάζοντας τα πάντα, στολίζει το Σαμαρά: ένα πολιτικό πτώμα πλέον…

Το κείμενο: «η αντρική γραμμή του Αντώνη Σαμαρά». Το διαβάσαμε εδώ.

Πού βρίσκεται το αστείο; Ότι και ο ίδιος ο Βαξεβάνης χρησιμοποιεί ανδροκρατικό (σεξιστικό) λεξιλόγιο: «Ο πολιτικός κουτσαβακισμός είναι ένας τρόπος με τον οποίο ανδρώθηκε η ελληνική δεξιά».

Ο φόρος του χοντρού

Δεν είναι τυχαία η παλιά, καλή φιλία Βαρουφάκη με τους Γαπαίους. Ομοιος ομοίω κι ο κολιός στα λάχανα, που θα 'λεγε κι ο Γιώργος

Ο Γιάνης με το ένα νι, που μιλάει τα εγγλέζικα σαν Αμερικάνος (κάτι θυμίζει αυτό), ντύνεται σαν Ινδός μαχαραγιάς ή αντιβασιλεύς Ζεφυρίου και έλκει το ενδιαφέρον των ΜΜΕ λες και είναι ο Λιμπεράτσε της οικονομίας, είναι φίλος με τον Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος μπορεί να σου καταστρέψει μια ήπειρο την ώρα που κάνει ποδήλατο ή κανό. Συνεπώς, δεν θα μπορούσαν παρά να βρίσκονται αμφότεροι στο μενού όσων σερβίρουν πικάντικες ειδήσεις, οι οποίες γειτνιάζουν με την κωμωδία - αν όχι τον τραγέλαφο. Ο Γιάνης μπορεί να διαθέτει ένα ν στο μικρό όνομά του, αλλά έχει μπόλικο νου. Μπορεί να δανείσει νιονιό ακόμα και σε όσους ψήφισαν (από πεποίθηση, όχι συμφέρον) Βαγγέλη Βενιζέλο. Θρυλείται ότι, μια και είναι διάνοια περί τα οικονομικά και αυτό έχει φανεί στην αγορά -ίσως όχι στην ελληνική, αλλά σε κάποια τέλος πάντων-, ανακάλυψε μέθοδο ευκόλου και αβιάστου καλύψεως της μέλαινας οπής της ελληνόφωνης οικονομίας.

Ζωή πολυμέριμνη, χωρίς καμμία εσωτερική ευτυχία.

Φώτης Κόντογλου

Ο άνθρωπος είναι σε όλα αχόρταγος, θέλει ν' απολάψει πολλά, χωρίς να μπορεί να τα προφτάξει όλα. Και βασανίζεται. Όποιος όμως φτάξει σε μια κατάσταση να ευχαριστιέται με τα λίγα, και να μη θέλει πολλά, έστω κι αν μπορεί να τ' αποχτήσει, εκείνος λοιπόν είναι ο ευτυχισμένος. Δεν το κάνει από οικονομία, είτε γιατί έχει την ιδέα πως τα πολλά τον βλάφτουνε στην ψυχή ή στο σώμα. Αλλά γιατί στα λίγα και στα απλά βρίσκει την αγνή ικανοποίηση. Και περισσότερο απ' όλα, επειδή με τα απλά και με τα λίγα δεν χάνει τον εαυτό του. «Τις έστι πλούσιος; Ο εν ολίγω αναπαυόμενος».

Οι άνθρωποι δεν βρίσκουνε πουθενά ησυχία, γιατί επιχειρούνε να ζήσουνε χωρίς τον εαυτό τους.