Η Αγία Γραφή και το δίκαιο των Εργατών

«Δεν θα αδικήσης τον πλησίον σου, δεν θα αρπάσης ό,τι του ανήκει. Το ημερομίσθιον του εργάτου σου δεν θα μείνη μαζή σου έως το πρωϊ. Θα πληρώσης αυτόν το ίδιο βράδυ.» (Λευιτικόν ΙΘ΄ 13)

«Δεν θα ελαττώσης ούτε θα κατακρατήσης το ημερομίσθιον πτωχού και ενδεούς τόσον εκ των αδελφών σου Ισραηλιτών, όσον και από τους ξένους που ευρίσκονται εις τας πόλεις σας. Θα πληρώσης αυτόν την ιδίαν ημέραν. Δεν θα δύση ο ήλιος, χωρίς αυτός να έχη λάβει το ημερομίσθιόν του, διότι είναι πτωχός και εις αυτό στηρίζει την ελπίδα του. Εάν δεν τον πληρώσης εγκαίρως, θα φωνάξη κατά σού με αγανάκτησιν προς τον Κύριον και θα καταλογισθή εις σέ αμαρτία.» (Δευτερονόμιον ΚΔ΄ 14-15)

Φώτης Κόντογλου – Η Φύση και τα Έμορφα Τραγούδια της

Μαγιάτικο Στεφάνι

Κατερίνα Χουζούρη - Περιοδικό «Ελληνική Δημιουργία»

Εμείς οι Έλληνες είμαστε ένα γένος που ότι κι αν φτιάξουμε έχει μέσα του αίμα και βάθος, έχει πόνο. Σαν το ρημοδέντρι που το δέρνουνε όλοι οι ανέμοι και κείνο αγαντάρει και θρέφει η ρίζα του και παγαίνει βαθειά μέσα στα έγκατα της γης σκίζοντας το βράχο, έτσι μπορεί να παρομοιαστεί κ ἡ φυλή η δική μας. Κ ἡ φτώχειά μας έκανε να ζούμε απλή ζωή, με λίγα πράγματα, και δεν μας άφησε να ξεμακρύνουμε από τη φυσική ζωή, αλλά βυζαίνουμε ολοένα από τη καθαρή βρυσούλα, που θρέφει τη καρδιά του ανθρώπου. Σ αυτό συντέλεσε και το καλό αγέρι πούχει η πατρίδα μας κ ἡ ημεράδα πούχουνε τα βουνά της, ώστε να μας φαίνεται σαν μάνα πονετικιά, που μας βαστά ολοένα στην αγκαλιά της.