του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου,
Από τα παιδικά μου χρόνια ένιωθα αγάπη και θαυμασμό για τα ωραία πράγματα γύρω μου. Τα αισθήματα αυτά έπαψα να τα νιώθω, όταν στα φοιτητικά μου χρόνια κλονίστηκε η πίστη μου στο Θεό και έπεσα στην μαύρη απελπισία και στην απόγνωση. Τα χρόνια αυτά που δεν θέλω να τα θυμάμαι φοβόμουν για τη ζωή μου γιατί αρρωστούσα τη μια αρρώστια μετά την άλλη.
Την εποχή αυτή διάβαζα βιβλία που με δηλητηρίασαν με τον σκεπτικισμό και την απιστία των συγγραφέων τους. Όλα τα εφόδια της ζωής μου που μου έδωσε η οικογένεια, το σχολείο και η Εκκλησία τα έχασα. Δεν υπήρχε τίποτε να με στηρίξει. Πέρασαν πολλά χρόνια οδύνης ώσπου να επιστρέψω στην Εκκλησία και να νιώσω για τον Ιησού στον υπέρτατο βαθμό τα αισθήματα της αγάπης και του θαυμασμού που ένιωθα πριν για τα ωραία πράγματα γύρω μου.
