Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Κρίσιμη ψηφοθηρία

Ψηφίζουν υπεύθυνα για σταθερότητα,
συνέπεια, συνέχεια, ευρωπαϊκή
προοπτική, κατά του λαϊκισμού,
του δάκου και της μουχρίτσας
Απορία: Αφού τα «μεγάλα στοιχήματα» (Ε.Ε., ΟΝΕ, ευρώ) τα κέρδισε η Ελλάς, πώς και χρεοκοπήσαμε;

Το κλισέ, σύμφωνα με το λεξικό, είναι «κάθε πολυχρησιμοποιημένη έκφραση που έχει γίνει στερεότυπη για ορισμένη περίπτωση». Στην ελληνόφωνη πολιτική σκηνή το κλισέ είναι ακόμα χειρότερο: μια επαναλαμβανόμενη ανοησία που εκστομίζεται με σοβαροφανές ύφος. «Βρισκόμαστε μπροστά στην πιο κρίσιμη καμπή της πατρίδας μας». Ενα κλισέ που μπορεί να κάνει ακόμα και τον πιο ήρεμο άνθρωπο της γειτονιάς να προσπαθήσει να παίξει τένις χρησιμοποιώντας ως ρακέτα ένα τηγάνι και μπαλάκι το τηλεκοντρόλ της τιβί. «Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Τώρα θα κριθούν πολλά για τις επόμενες δεκαετίες». Ακόμα δύο αηδιαστικά κλισέ, που μπορεί να υποχρεώσουν μια κυβέρνηση με στοιχειώδη αισθητική να διατάξει το άμεσο κλείσιμο όλων των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών που τα επαναλαμβάνουν. «Ο λαός δεν μπορεί να χάσει αυτή την ιστορική ευκαιρία. Το αποτέλεσμα που θα προκύψει από τις κάλπες μπορεί να σημάνει την αναγέννηση ή την καταστροφή της χώρας. Οχι στα πισωγυρίσματα». Τρία ακόμα χειρότερα κλισέ, που σε υποχρεώνουν να αναρωτηθείς αν υπάρχει έστω κι ένας λόγος στον κόσμο για να ασχολείσαι με όσους τα λένε ανερυθρίαστα και τα ακούν αδιαμαρτύρητα.

Οι λίθοι και οι ηλίθιοι...

Πέντε χρόνια σκληρότατης μνημονιακής λιτότητας, οι κονκισταδόρες της Τρόικα διατάζουν, οι πρόθυμοι ανθύπατοι εκτελούν, η Χώρα βυθίζεται, ο λαός πένεται, η κοινωνία μαραζώνει, η νεότης ξενητεύεται, το γήρας εξαθλιώνεται, η ανεργία εξαπλώνεται, η φτώχεια θεριεύει, η πείνα εμφανίζεται, το έθνος εξαφανίζεται … αλλά οι Κυβερνήτες επιμένουν στην ίδια συνταγή, περικόπτουν, φορολογούν, ελίσσονται δια των Ζαππείων, κουρντίζουν τους έντυπους και ηλεκτρονικούς ψιττακούς τους να παραμυθιάζουν τον κοσμάκη, για τις διαρθρωτικές αλλαγές, για τα προαπαιτούμενα της επόμενης δόσης, για την ανάπτυξη που καταφθάνει, και ταυτόχρονα να τον τρομοκρατούν, με εκρηκτικά διλήμματα, γιατί (ανέκαθεν) η διασπορά του φόβου αποτελεί τον πολυτιμότερο σύμμαχο της εξουσίας…