Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

Άπαρτα κάστρα άνθρωποι

Ο τελευταίος σαμουράι βγαίνει από τη
ζούγκλα των Φιλιππίνων τον Μάρτιο
του 1974. Στη μέση του ζωσμένο
το σπαθί του.
Χίροο Ονόντα. Πέθανε στα 91 του. Έσβησε στον ύπνο του. Η τιμή της Ιαπωνίας, διασώζεται σήμερα λόγω της αρετής του.

Ο Χίροο Ονόντα είναι ο μόνος άνθρωπος στον πλανήτη για τον οποίον ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος έληξε το 1974. Την άνοιξη. Μέχρι τότε μαχόταν στη ζούγκλα των Φιλιππίνων για την πατρίδα και τον αυτοκράτορα. Δεν πίστευε ότι η χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου είχε παραδοθεί. Αυτός και μερικοί άλλοι Ιάπωνες στρατιώτες, σε πολλά σημεία της Ασίας δεν έριξαν την ασπίδα το 1945. Εκείνος ξεχώρισε γιατί άντεξε σχεδόν τρεις δεκαετίες. Ήταν αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών του αυτοκρατορικού στρατού και ειδήμων στον ανταρτοπόλεμο. Η εντολή του ήταν να μην παραδοθεί. Να πολεμήσει μέχρι τέλους. Εκείνος, αρχικά μαζί με συναδέλφους του, το έκανε. Χτύπησε αγήματα της αστυνομίας των Φιλιππίνων, σκότωσε ντόπιους που τον καταδίωξαν και συνέχισε απτόητος να κρύβεται και να επιτίθεται εναντίον των «εχθρών». Δεν δέχτηκε να παραδοθεί ούτε όταν το Τόκιο έστειλε στη ζούγκλα των Φιλιππίνων μέλη της οικογενείας του, που προσπάθησαν να τον πείσουν να τερματίσει τη μοναχική εκστρατεία του. Μόνο ο διοικητής του τα κατάφερε, το 1974. Όταν επέστρεψε στην Ιαπωνία έγραψε το περίφημο αυτοβιογραφικό βιβλίο «Δεν παραδίδομαι. Ο τριακονταετής πόλεμός μου».

Έχει κανένα νόημα πλέον η δημοκρατία;

Στις συνθήκες της σημερινής παγκοσμιοποίησης τα εθνικά κράτη είναι αδύναμα. Αδύναμες φυσικά είναι και οι εθνικές αντιπροσωπευτικές κυβερνήσεις. Αδύναμοι δυστυχώς είναι και οι ίδιοι οι λαοί, ακόμα και αν είχαν πραγματική δημοκρατία στην πιο άμεση μορφή της.

Σήμερα, οι άρχουσες οικονομικές ολιγαρχίες των διαφόρων εθνικών κοινωνιών ενοποιούνται ταχύτατα σε μια επιπλέουσα παγκόσμια ολιγαρχική κρούστα, σε μια παγκόσμια ολιγαρχία, αφήνοντας τους λαούς τους στον πάτο απροστάτευτους, απέναντι στην επίθεση που δέχονται πλέον άμεσα από τις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης. Μια ολιγαρχία η οποία διακινεί πλέον ελεύθερα κεφάλαια και εμπορεύματα, ελέγχει και κατευθύνει την παγκόσμια πληροφόρηση (μην μας ξεγελά το απόλυτα ελεγχόμενο διαδίκτυο – η κορωνίδα της παγκοσμιοποίησης), κατασκευάζει και προστατεύει φορολογικούς παραδείσους για να αποφεύγει ενοχλητικές κυβερνήσεις κ.λ.π.