Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Αν η Βουλή ήταν βιολί...

«Πες το με ένα λουλούδι» πρότεινε μια παλιά διαφήμιση ανθοπωλείου. Αντιπροτείνουμε άσματα (που δεν μαραίνονται κιόλας).

Ασμα πρώτο. «Ο Μάρκος υπουργός» (1936) Στίχοι και μουσική: Μάρκος Βαμβακάρης
«Οσοι γινούν πρωθυπουργοί όλοι τους θα πεθάνουν. / Τους κυνηγάει ο λαός απ’ τα καλά που κάνουν. / Βάζω υποψηφιότητα πρωθυπουργός να γίνω. / Να κάθομαι τεμπέλικα, να τρώω και να πίνω. / Και ν’ ανεβαίνω στη Βουλή, εγώ να τους διατάζω. / Να τους πατώ τον αργιλέ και να τους μαστουριάζω».

Μια υπέροχη οικογένεια

Την ιστορία αυτή την αφηγήθηκε η μητέρα μιας Μοναχής και αφορούσε την δική της οικογένεια. Είπε:

"Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής υποφέραμε πολύ. Έφθασε ημέρα που στο σπίτι μας δεν υπήρχε τίποτε άλλο εκτός από νερό! Τότε ο πατέρας μου μας πήρε από το χέρι και ανεβήκαμε ψηλά στο βουνό, που δέσποζε πάνω από το χωριό που μέναμε, και μαζέψαμε λούπινα. Τα χιλιοέβρασε η καημένη η μητέρα μου, αλλά δεν λέγανε να ξεπικρίσουν. Με αυτά ξεγελούσαμε την πείνα μας, αλλά τα μάτια μας έκαιγαν από την πίκρα. Και να φανταστεί κανείς ότι είχαμε και σοβαρά άρρωστη την μεγαλύτερη αδελφούλα μου. Αλλά και τα δύο αδέλφια μου αγόρια που εργάζονταν κι ήταν πάνω στην ανάπτυξή τους τί να φάνε;

Ανοικτή επιστολή προς Αθηναγόραν.

ΦΩΤΙΟΥ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Ἡ ἐπιθυμία τῆς ὕμ. Παναγιότητος καὶ τῶν σὺν ὑμὶν νὰ ὑποταχθῆ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰς τὸν Πάπαν καὶ ἡ ἐκ μέρους σᾶς ἀνεξήγητος σπουδή, ἐπλήρωσε τὴν καρδίαν μᾶς ἀφάτου θλίψεως καὶ ἀθυμίας. Τὰ ὦτα μας ἀκόμη συρίζουν ἀπὸ τὸ φρικτὸν τοῦτο ἄκουσμα.

Ἡ Ὀρθόδοξος ποίμνη ἐδιχάσθη. Οἱ μὲν σᾶς ἠκολούθησαν, εἰς τὸν ὀλισθηρὸν δρόμον τὸν ἀπάγοντα εἰς τὴν ἀπώλειαν, οἱ δὲ παρέμειναν ἑδραῖοι καὶ ἀσάλευτοι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν τῶν πατέρων τῶν, ἀποτροπιαζόμενοι καὶ εἰς μόνην τὴν σκέψιν ὅτι ὁ Οἰκουμ. Πατριάρχης ἐνηγκαλίσθη τὸν Πάπαν καὶ ἐμολύνθη ἀπὸ τὸ βδέλυγμα τοῦτο τῆς ἀσεβείας.

Τζακαράντες στην πλατεία Αγίας Ειρήνης

Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές που σιγά-σιγά βουλιάζει (Σεφέρης).

Πορτρέτο Λυκούργου Αγγελόπουλου: Ιωάννης Πανουσάκης
Φωτογραφίες: Ασπασία Κουλύρα/ FOSPHOTOS


Με βοήθησε να γράψω αυτά τα λόγια η Ευφροσύνη Δοξιάδη, όταν καθόμασταν χτες το πρωί Αιόλου και Νικίου για καφέ προσανατολισμένες προς την Ακρόπολη, που έμοιαζε κάτασπρη και καθαρή και φευγαλέα σαν αφρός μπίρας. Μου είπε: «Κοίταξε, για την Αιόλου είχα πάντα μια εικόνα ότι περπατώντας την από Ομόνοια προς Πλάκα είναι σαν να βλέπεις να σχηματίζεται μέσα απ’ τα κτίρια ένα ψηλό ποτήρι γεμάτο Ακρόπολη.»