Χαρακτηριστικά του πλανεμένου

- Γέροντα, πώς μπορείς νά καταλάβης ότι κάποιος είναι πλανεμένος;
- Ακόμη καί άπό τήν όψη του μπορείς νά τό καταλάβης. Ό πλανεμένος παρουσιάζει μία εξωτερική ψεύτικη απάθεια. Φαίνεται ταπεινός καί πράος, άλλά μέσα του κρύβει τήν μεγάλη ιδέα πού έχει γιά τόν εαυτό του. Άν κοιτάξετε τά μάτια του, θά δήτε ότι βλέπει τούς άλλους ταλαίπωρους, σάν μυρμήγκια. Μπορείς όμως νά τόν καταλάβης καί άπό αυτά πού λέει. Ήταν ένας πλανεμένος, πού πολύς κόσμος τόν είχε γιά άγιο. Έλεγε ότι τού είχε παρουσιασθή ό Χριστός καβάλα σέ ένα άλογο, κρατώντας ένα φλασκί μέ κρασί, τόν κέρασε άπό αυτό καί άπό τότε απέκτησε τό διορατικό χάρισμα! Μιά φορά πού μιλούσε στον κόσμο, κάποιος τόν ρώτησε:

Μπορούμε σήμερα να πούμε «μολών λαβέ»;

Γράφει η Ιδεοπηγή.

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε τους τριακοσίους όχι του Λεωνίδα αλλά τους πολιτικάντηδες της σημερινής βουλής. «Καμία σχέση» που λέει η νεολαία.
Υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που υπό την σημερινή πολιτική ηγεσία θα συστρατευόταν στην αντιμετώπιση ξένης επιβουλής;
Ισχύει η ρήση του Ανδρέα Παπανδρέου « η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες»;
Θα μπορούσε σήμερα να ειπωθεί ξανά το «μολών λαβέ» του Λεωνίδα, το «όχι» του 40;

Για μια νέα αρχή στο είπαν - ξείπαν

Αυτό το «κίνημα των αποδείξεων», όπως έλεγε κι ο δυστυχής κ. Παπακωνσταντίνου (να ξαναγράφουμε τις ξεθωριασμένες, να σπαταλάμε ώρες για να λογαριάζουμε, να, να, να...), είναι μάλλον η απόδειξη ότι μας θεωρούν υποζύγια! ή αιχμάλωτους...

Δεν τους περνάει απ' το μυαλό ότι με αυτήν την υπόθεση των αποδείξεων απέδειξαν την τέλεια ανεπάρκειά τους; Ή μάλλον την τέλεια ικανότητά τους να μην μπορούν να αντικαταστήσουν το χειρότερο με το καλύτερο. Σχεδόν πουθενά... 

Τέλειοι γονείς ή καθόλου γονείς; Το ζητούμενο είναι να υπάρχουν γονείς!

VatopaidiFriend: Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Ν. Σιδέρη που είχε την καλοσύνη να μας δώσει την άδεια να δημοσιεύουμε στην ιστοσελίδα μας αποσπάσματα από τα εξαιρετικά βιβλία του που αναφέρονται στις σχέσεις γονέων-παιδιών και γενικά στις ανθρώπινες σχέσεις.
Δεν υπάρχει πλάσμα τραγικότερο από το ακυβέρνητο παιδί – ένα παιδί απαίδευτο, απροσανατόλιστο, απροστάτευτο, ακαθοδήγητο, έρμαιο των παθών και της ακρισίας της παιδικότητας, και ταυτόχρονα πάντα εύκολο κορόιδο στα παιχνίδια των μεγαλύτερων παιδιών και των μεγάλων.

Οι μυστικές αποστολές του κ. Ν. Παπανδρέου

Ο κ. ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, 54 ετών, αδελφός του Πρωθυπουργού, οικονομολόγος, επιτυχημένος συγγραφέας με επτά βιβλία στο ενεργητικό του και σεναριογράφος, ίσως να περνούσε απαρατήρητος όσον αφορά τις διάφορες πολιτικές δραστηριότητες που ασκεί αν ο φωτογραφικός φακός της κυρίας Συμέλας Παντζαρτζή δεν τον «εγκλώβιζε» στο ταξίδι που πραγματοποίησε με το πρωθυπουργικό «Εμπραέρ» στο Αμπου Ντάμπι. Οχι μόνος του αλλά συνοδεύοντας πρωτοκλασάτα κυβερνητικά στελέχη. Ή ακόμη ουδείς θα γνώριζε ότι ταξίδεψε στα Τίρανα με μισθωμένο από τον ισχυρό άνδρα της ΜΙG αεροσκάφος για να παραστεί στα εγκαίνια του νοσοκομείου «Υγεία» στα Τίρανα. Ο φωτογραφικός φακός τον «απαθανάτισε» στην πρώτη σειρά των προσκεκλημένων μαζί με τον κ. Α. Βγενόπουλο, με γιατρούς του ιδιωτικού αυτού θεραπευτηρίου, με τον αλβανό πρωθυπουργό κ. Σαλί Μπερίσα και με πλήθος αλβανών υπουργών.

Το λουκετάκι του Γιώργου

Tου Στεφανου Kασιματη / kassimatis@kathimerini.gr
Αν ξεχάσουμε για λίγο την κρίση και τα σοβαρά ζητήματα της διακυβέρνησης και, επίσης, αν αφήσουμε παράμερα τις σκέψεις μας για τις ποικίλες ευθύνες των κυβερνώντων, νομίζω ότι ελάχιστοι θα ήσαν εκείνοι που δεν θα συμφωνούσαν με τη διαπίστωση ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ένα είδος αθωότητας, η οποία τον κάνει ακαταμάχητα συμπαθητικό. Αυτή την πλευρά του Γιώργου, την αξιαγάπητη παιδικότητά του, ένιωσα ξαφνικά και πλημμύρισα από ένα αίσθημα τρυφερότητας, όταν πάνω στην κουβέντα με ένα φίλο που παραθέριζε το περασμένο καλοκαίρι στην Πάρο, μου είπε ότι, τις νύχτες, για να προστατεύσει από τους κακούς ανθρώπους το πιο αγαπημένο του απόκτημα, δηλαδή το κανό του, ο Γιώργος το έδενε σε κάποιο σταθερό σημείο, ασφαλίζοντάς το με ένα τοσοδούλι, μικρούλι, γλυκούλι λουκετάκι – σαν αυτά, ας πούμε, που έχουν οι βαλίτσες.