Η ομολογία της αμαρτίας αποτελεί την απαλλαγή από αυτήν

«Αυτή προ πάντων είναι η οδός της απωλείας, όταν η ίδια η αμαρτάνουσα ψυχή διώξει το φόβο και επινοεί ορισμένες δικαιολογίες που προέρχονται από αδιαφορία, ή όταν διαπράττοντας κάποιος μοιχεία θέλοντας άλλος να τον απαλλάξει από την συντριβή της καρδίας του, του λέγει· μα μήπως συ είσαι αίτιος;

Η επιθυμία είναι αιτία. Είναι κακό βέβαια το αν αμαρτάνει κάποιος, φοβερότερο όμως είναι αυτό, το να αρνείται αυτός να μετανοήσει μετά την διάπραξη της αμαρτίας. Αυτό προ πάντων είναι το όπλο του διαβόλου.

Αυτό συνέβηκε και στην περίπτωση των πρωτοπλάστων. Διότι ενώ έπρεπε ο Αδάμ να ομολογήσει τα πλημμελήματά του, εκείνος όμως μεταφέρει την αιτία στην Εύα και η Εύα πάλι στο διάβολο. Ενώ έπρεπε να πουν «αμαρτήσαμε, παρανομήσαμε», εκείνοι όμως όχι μόνο δεν ομολογούν, αλλά και μηχανεύονται δικαιολογία.

Ο πιο σκληρός πόλεμος είναι κατά του εαυτού μας

Η φωτογραφία είναι από την διεύθυνση τεχνικών υπηρεσιών του δήμου Βέλου – Βόχας (Ν. Κορινθίας) στο Βραχάτι Κορινθίας. Μία σημαία κουρελιασμένη σε ένα άθλιο (γεμάτο συνθήματα) κτίριο. Από κάτω, εκτός από Έλληνες, περνάνε καθημερινά αλλοδαποί. Τι εντύπωση σχηματίζουν για την χώρα μας και τον λαό μας;

Η περίπτωση αυτή φυσικά δεν είναι η μοναδική. Πολλές φορές έχω αντικρύσει με θλίψη και οργή ένα παρόμοιο θέαμα σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες, αλλά και σε άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις (βενζινάδικα, εργοστάσια κλπ). Κάντε μια έρευνα στο Google «σκισμένη σημαία» και θα δείτε το κατάντημα των νεοελλήνων.