Πέμπτη 30 Απριλίου 2020

Ποια Δημοκρατία; «Πανδημιοκρατία»!

Ελευθέριος Ανδρώνης

Κάθε είδους δικτατορία, είτε άμεση, είτε έμμεση, είτε στρατιωτική, είτε πολιτική, είχε και έχει κάποια κοινά γνωρίσματα τα οποία μένουν ίδια και απαράλλακτα διαχρονικά.

Στα είδη δικτατοριών που γνωρίζαμε έως τώρα, μέσω της ιστορίας, ήρθε να προστεθεί και μία νέου είδους «χούντα», που θα μπορούσαμε κάλλιστα να την ονομάσουμε: «Πανδημιοκρατία».

Ανάμεσα σε άλλα γνωρίσματα της λοιπόν, το καθεστώς της Πανδημιοκρατίας που ισχύει πλέον στη χώρα μας, καταφέρνει να μεταμφιέσει το (αθάνατο) πνεύμα του μαυραγοριτισμού, σε υψηλή επιπέδου πολιτική η οποία καυχιέται πως ό,τι πράττει, είναι πάνω από όλα για το καλό του πολίτη και την ωφέλεια του κοινού συμφέροντος.

Tα τσοπανόσκυλα του συστήματος

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

«Ο καθείς την μύξα του για βούτυρο την έχει» (παροιμία)

Κανάλια τηλεοπτικά κλείνουν, ξανανοίγουν, καινούργια εμφανίζονται και το μόνο που δεν αλλάζει, είναι τα σκύβαλα της δημοσιογραφίας. Κλείνει ο σταθμός, υποθέτεις ότι γλιτώσαμε από έναν βάτραχο της παραπληροφόρησης και, αίφνης, ξετρυπώθηκε, τον αντικρίζεις να καμαρώνει κάποια ημέρα ως παρουσιαστής ενημερωτικής εκπομπής. Και παραμένει ο ίδιος, η κόπρος του Αυγεία επανήλθε. Ο αυλοκόλακας γελωτοποιός στη θέση του. Η ημιμαθής αναξιοπρέπεια στο πόστο της. (Αναρωτιόταν ο Ιγνάσιο Ραμονέ δημοσιογράφος και πανεπιστημιακός στο περισπούδαστο βιβλίο του «Η τυραννία των ΜΜΕ», σελίδα 84: «Για ποιο λόγο κατέρρευσε η ευγενής αντίληψη για την δημοσιογραφία; Πώς περάσαμε από ένα είδος εξύμνησης του δημοσιογράφου, του ήρωα της σύγχρονης κοινωνίας στα τέλη της δεκαετίας του ’70, στη σημερινή κατάσταση όπου, έχοντας γίνει το “νέο τσοπανόσκυλο”, κατέχει την πρώτη θέση στην κλίμακα της ντροπής;).