Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

Λίγη ποίηση στην σκλάβα ζωή μας...

Κατά τύχη το blog ξαναβρήκε σ' ένα παλιό βιβλίο το πασίγνωστο ποίημα του Ι. Πολέμη ''Το κρυφό Σχολειό''.
Ανεξάρτητα αν περιγράφει ή όχι μιά πραγματικότητα, οι τελευταίοι δύο στίχοι της πρώτης στροφής οδήγησαν σε πολλές σκέψεις.
''..τρεμάμενο τα ονείρατα αναδεύει,
και γύρω τα σκλαβόπουλα μαζεύει..''


Εκείνα τα σκλαβόπουλα της τουρκοκρατίας, γεννημένα στην σκλαβιά, προσπαθούσαν να πάρουν μία ιδέα του τί είναι η ελευθερία μέσα από βιβλία, και από τα λόγια των (κι αυτών γεννημένων σκλάβων) δασκάλων τους.
Πάσχιζαν να αγαπήσουν και να λαχταρήσουν κάτι που ποτέ δεν γνώρισαν, μήπως και μιά μέρα ανακατεύοντας τα όνειρα ξεπεταχτεί από ΄κει η ελευθερία, σαν Φοίνικας, αναστημένος όχι μέσα από τις στάχτες του αλλά από το αίμα το δικό τους, το αίμα των σκλάβων.