Λόγος Ζ΄ – Περί πειρασμών κατά την διάρκεια των ονείρων

Μάταια με σκανδαλίζεις ασταμάτητα με νυχτερινά όνειρα –άλλοτε θλιμμένα, άλλοτε πάλι χαρούμενα– εσύ, ο εχθρός των ανθρωπίνων ψυχών, ο εφευρέτης κάθε ανομίας! Μήπως νομίζεις ότι θα παραπλανήσεις την ψυχή μου και θα την αναγκάσεις να τα παραδεχθεί ως αληθινά; Εξαφανίσου, απαίσιε, εξαφανίσου από εμένα μαζί με όλα σου τα τεχνάσματα!

Ο Χριστός είναι ο Σωτήρας μου. Αυτός είναι το φώς, η αγαλλίασή μου, ο έπαινος, η δόξα μου, η ανίκητη βοήθεια και το πιο αγέρωχο τείχος εναντίον σου. Ποτέ δεν θα με κάνεις –στο λέω ελπίζον­τας στον Χριστό– να εκλαμβάνω τα όνειρά σου σαν αληθινά. Από την στιγμή πού σε γνώρισα, κατάλαβα αμέσως ότι ζηλεύεις την ζωή μου, είσαι ολέθριος σύμβουλος, κακόβουλος όφις και η πλάνη, πού απομακρύνει από τον Θεό και οδηγεί στην κόλαση, αν και δείχνεις καμμιά φορά και κάτι δίκαιο. Δεν φανερώνεις τα όνειρα προς όφελος της ψυχής και δεν υπάρχει σε αυτά κάτι δίκαιο. Προσπαθείς να οδηγήσεις σιγά-σιγά την ψυχή μου σε πλάνη και να την υποδουλώσεις, ώστε να την ρίξεις στην τόσο προσ­φιλή σε εσένα άβυσσο της υπερ­ηφανείας. Η, αφού της δείξεις τους διώκτες του Χριστού να βρίσκονται στο φως μαζί με τον Μωυσή, δηλαδή τον μωσαϊκό νόμο,τόν ιουδαϊσμό, ενώ τον Χριστό με τους μαθητές Του σε βαθύ σκοτάδι, προσπαθείς να την πείσεις να ενωθεί με τους διώκτες του Χριστού. Έτσι έπεισες άλλοτε έναν μοναχό να φύγει από την ορθή πίστη και να δεχθεί την θεομίσητη εβραϊκή απιστία. Γι’ αυτό μακάριος είναι οποίος μίσησε όλα τα τεχνάσματά σου, όχι μόνο τα εμφανώς κακά αλλά και τα ψεύτικα αγαθά.

Στα σκοτάδια της ιστορίας…

Διανύουμε, ίσως, τη χειρότερη και πιο σκοτεινή καμπή της ιστορίας μας. Όχι μόνο επειδή μας σφάζουν ανελέητα και μας ρίχνουν στα τάρταρα της ολοκληρωτικής καταστροφής και βαρβαρότητας, αλλά, ΚΥΡΙΩΣ, διότι ο ελληνικός λαός αποδέχεται μοιρολατρικά αυτή τη ΦΡΙΚΗ και δεν ΕΞΕΓΕΙΡΕΤΑΙ…
ΠΟΤΕ άλλοτε δεν έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, υπό καπιταλιστικό καθεστώς. Να σε λεηλατούν τόσο βάρβαρα επί χρόνια, να σε δολοφονούν με τέτοια κτηνώδη αγριότητα, να σε αφανίζουν κυριολεκτικά και να μην ξεχύνεσαι στους δρόμους βάζοντας μπουρλότο στους δημίους σου…

Ένας πρεσβευτής του Ελληνικού πολιτισμού: Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία

35 χρόνια έργου και παρουσίας, 1100 συναυλίες σε 31 χώρες του κόσμου.
Με αφορμή μια συναυλία με έργα του Βυζαντινού Μαίστορα Ιωάννη Κουκουζέλη.

Γράφει η Δήμητρα Αγγελίδου

Λιτότητα και υπερηφάνεια

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Προχθές πήγα στη Θεσσαλονίκη για να δω την εγγονή μου. Στη βιασύνη μου, φεύγοντας από τη Λάρισα, δεν πήρα μαζί μου τα φάρμακα. Δυσκολεύτηκα πολύ να βρω φαρμακείο ανοιχτό. Ήταν Κυριακή απόγευμα, και την άλλη μέρα άρχιζε η απεργία των φαρμακοποιών. Ευχαρίστησα από την καρδιά μου τον φαρμακοποιό που βρήκα, τελικά, ύστερα από μεγάλη ταλαιπωρία. Ποιος ξέρει πώς θα έδειχνα! Ο φαρμακοποιός με λυπήθηκε και μου είπε: «Να μην μας ευχαριστείτε εσείς. Εμείς σας ευχαριστούμε που μας δώσατε την ευκαιρία να σας εξυπηρετήσουμε».

Το σκυθρωπό έθνος.

Γράφει ο Θάνος

Σήμερα το πρωί κοιτώντας γύρω και δίπλα μου στο μετρό έκανα μια θλιβερή διαπίστωση...
Εχουμε γίνει ένα σκυθρωπό έθνος.
Παντού μουτρωμένοι άνθρωποι.
Παντού θυμωμένοι, οργισμένοι και απελπισμένοι.

Ανθρωποι που δεν βλέπουν μέλλον ούτε για τους ίδιους ούτε και για τα παιδιά τους... ίσως ούτε και για τα παιδιά των παιδιών τους.

Οι ειδικοί λένε ότι η κατάθλιψη μας θερίζει.
Οι αυτοκτονίες βρίσκονται πλέον σε "σκανδιναβικά" επίπεδα...

Απόλυτα συνυπεύθυνος ο ΠτΔ για τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.

Με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986 ο Ανδρέας Παπανδρέου αφαίρεσε όλες τις αρμοδιότητες του ΠτΔ και ουσιαστικά τον κατέστησε πολιτικά ανεύθυνο. Εντούτοις όμως υπάρχει μια διάταξη στο ελληνικό Σύνταγμα που του αφήνει μια αρμοδιότητα. Η αρμοδιότητα αυτή είναι η έκδοση Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου.

Ειδικότερα, η παρ. 1 του άρθρου 44 του Συντάγματος λέει κατά λέξη: «Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του Yπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου». Η κρίσιμη λέξη που απονέμει αποφασιστική αρμοδιότητα στον ΠτΔ για την έκδοση ή μη των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου είναι η λέξη «μπορεί». Η λέξη αυτή δεν επιβάλει δεσμευτικά στον ΠτΔ την έκδοση των Πράξεων αυτών που προτείνει η κυβέρνηση, αλλά του δίνει την διακριτική ευχέρεια να τις εκδώσει ή να μην τις εκδώσει. Σε περίπτωση μη έκδοσης των Πράξεων αυτών ο Πρόεδρος δεν προκαλεί συνταγματική εκτροπή, αλλά σύννομη εφαρμογή της διακριτικής ευχέρειας που του απονέμει το Σύνταγμα.