Δεν έχει σημασία αν είσαι άνεργος, αν σε απέλυσαν, αν δεν έχεις να πληρώσεις το νοίκι, (και το ρεύμα και το τηλέφωνο και τα έξοδα του φροντιστηρίου του γιου σου και την ασφάλεια του αυτοκινήτου – αν και τώρα που τα λέμε χθες στο πήρε η Τράπεζα το αυτοκίνητο), και αν σου έχουν σπάσει τα νεύρα, και αν έχεις χρέη και δεν ξέρεις τι να κάνεις, και αν από κάτι τέτοια και χειρότερα ο κυρ Μπάμπης που μένει στον 4ο βούτηξε από το παράθυρο, και αν δεν έχεις φάρμακα για την μάνα σου και αν πρέπει να πληρώσεις 25 ευρώ για να πας Νοσοκομείο (εκτός αν σε λένε Αχμέντ) και αν διέρρηξαν το σπίτι σου για 8η φορά (μάλλον η παρέα του Αχμέντ) και αν την κυρά Τασούλα στο πιο κάτω στενό την σάπισαν στο ξύλο για 10 ευρώ, και αν φοβάσαι να κυκλοφορήσεις στην γειτονιά σου, και αν ξεπούλησαν την χώρα σου και την έκαναν προτεκτοράτο, και αν σε ταπείνωσαν και σε τσαλαπάτησαν και αν άλλα πολλά … εσύ δεν πρέπει να ανησυχείς αγαπητό μου παιδί, για τέτοιες μικρολεπτομέρειες. Πρέπει να τα ξεχάσεις όλα αυτά και να αφουγκρασθείς τον τιτάνιο αγώνα που δίνει το αγαπημένο σου «συνταγματικό τόξο». Τον υπέρ πάντων αγώνα κατά φιδιών και αυγών ή κάτι τέτοιο. Όπως το είπε και η εκ της λαϊκής και δοκιμαζόμενης συνοικίας της Εκάλης ορμώμενη, συντρόφισσα Λιάνα «φασίστας δεν θα μείνει». Και επειδή ο «φασίστας», αν δεν το κατάλαβες, είσαι εσύ, αν θες «να μείνεις» πρέπει να αποφασίσεις και να ενταχτείς στο «τόξο».
