Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Η έσχατη υποτίμηση της γυναίκας

Από το βιβλίο του Frank Schaeffer * «Χορεύοντας μόνος» (Dancing Alone), εκδόσεις Μακρυγιάννης, Μετάφραση Αρχιμ. Αυγουστίνου Μύρου

Στον δικό μας αιώνα, τον αιώνα της ανομίας και της πλήρους αδιαφορίας για τη λογική, για να μην αναφέρουμε την πνευματική υγεία, πολλοί άνθρωποι που αμαρτάνουν επιβαρύνουν τον εαυτό τους ονομάζοντας την αμαρτία «καλοσύνη». Αυτό έκαναν στις μέρες μας οι «φεμινιστές» και οι «φιλελεύθεροι» (ένας παράξενος όρος για να περιγραφούν οι άνθρωποι, που ανανεώνουν το πρόγραμμα ευγονικής των Ναζί) με το να εξυμνούν τα «ευεργετήματα» των εκτρώσεων, μετανομάζοντας συμβατικά αυτό, που αυταπόδεικτα είναι φρικτό, σε «συνταγματικό δικαίωμα» ή μία απλή κλινική «επιλογή». Νομίζω ότι ενεργώντας έτσι κατόρθωσαν να μεταμφιέσουν την έσχατη υποτίμηση της γυναίκας σε «φιλελευθερισμό».

Ευρώπη δύο ταχυτήτων; Μα τα σχέδια είναι από το 1940...

Η παρέμβαση που «ενόχλησε» τη Μόσχα

ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Η καταγγελία του Βλαντιμίρ Πούτιν εναντίον της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών με αφορμή τα επεισόδια που ξέσπασαν μετά τις ρωσικές εκλογές, δεν είναι ασήμαντη, όπως υποστηρίζουν οι Αμερικανοί, οι οποίοι φαίνεται πως μπορεί να «πιάστηκαν με κατεβασμένα τα παντελόνια». Δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς με βεβαιότητα ότι έγινε ή δεν έγινε νοθεία, και πρέπει να περιμένουμε την τελική ετυμηγορία των παρατηρητών του ΟΑΣΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Βέβαια, ο υπαινιγμός της κ. Κλίντον ότι γνώριζε τη θέση των παρατηρητών, αυτόματα τους κατέταξε στο αντιρωσικό στρατόπεδο.

Ο πρόεδρος της Ρωσίας ούτε «άγιος» είναι, ούτε και ο μεγαλύτερος υποστηρικτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών θεσμών. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Ο κ. Πούτιν έχει πολλούς σκελετούς στην ντουλάπα του και παραμένει πάντα μυστήριο πώς από ένας απλός πράκτορας της σοβιετικής KGB έφτασε στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα.