Η ζωή σου, η τιμή σου

Αν η ζωή μας είχε αξία θα το είχαμε ήδη αποδείξει πολεμώντας με νύχια και με δόντια για να την διατηρήσουμε έστω και ακρωτηριασμένη. Αναρωτιόμαστε, γράφουμε και προσπαθούμε να αναλύσουμε τι πάει στραβά σε αυτόν τον τόπο και μένουμε άπραγοι στην κατακρεούργηση της θεωρητικής αξιοπρέπειας μας. Θεωρητικής, διότι δεν έχουμε αξιοπρέπεια εφόσον δεν έχουμε αξία ως ζωές. Έχουμε τιμή. Κοστολογηθήκαμε για την εκπαίδευσή μας, την εργασία μας, για την υγεία μας, για την ψήφο μας, για τον φόρο μας, την κηδεία μας, κι εμείς αυτή την στιγμή δεν παλεύουμε για την υποτίμηση της αξίας μας παρά μόνο για την έκπτωση του κόστους ζωής μας απέναντι στο κράτος. Παλεύουμε για να μην πέσει κι άλλο η τιμή μας. Αυτό είναι το μέλημά μας: Ένα νομοσχέδιο και ένα μνημόνιο. Πουθενά ανάμεσα στις χιλιάδες σελίδες των προϋπολογισμών που συντάσσουν λογιστές της κακιάς ώρας δεν υπάρχει η αξία της ζωής. Μόνο η τιμή. Καταντήσαμε εμπόρευμα με πολύ μικρή ημερομηνία λήξης κατασκευασμένο με χειρίστης ποιότητας πρώτες ύλες.

Τα «μέτρα» και το κεφαλοτύρι

Έχω πάψει να δίνω σημασία στην «Βουλή» των «Ελλήνων». Θα ψηφίσουν ό,τι τους πουν οι Γερμανοί, άσχετα πώς θα το σερβίρουν. Πιο πολύ με νοιάζει η τιμή στο κεφαλοτύρι. €14-€15 το ντόπιο, €7-€8 το κιλό το εισαγόμενο (που το λένε «κεφαλοτύρι» αν και η ταμπελίτσα γράφει «σκληρό τυρί» -- και ήταν Δανίας, μου είπαν).

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911, Έλληνας συγγραφέας)

Κορυφαίος Έλληνας λογοτέχνης, με απαράμιλλη γλώσσα, επονομαζόμενος ο "Άγιος των ελληνικών γραμμάτων". Έγραψε ηθογραφικά διηγήματα και μυθιστορήματα, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία και έχουν αναγνωριστεί διεθνώς
Ο Παπαδιαμάντης έγραψε τρία μυθιστορήματα: "Η Μετανάστις", "Οι έμποροι των Εθνών", "Η Γυφτοπούλα". Τρία εκτεταμένα διηγήματα (νουβέλες): "Χρήστος Μηλιόνης", "Φόνισσα" καί "Ρόδινα Ακρογιάλια". Επίσης 180 διηγήματα καί 40 μελέτες καί άρθρα.

Γιατί όλη αυτή η σύγχυση και η ταραχή με την πληθώρα των πληροφοριών;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν. Oυ καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν. Mη ταρασσέσθω υμών η καρδία μηδέ δειλιάτω"
Ιω. ΙΔ΄, 27

Ο Όμηρος ονομάζει τα λόγια φτερωτά (έπεα πτερόεντα) επειδή αν φύγουν δεν ξαναγυρίζουν. Μήπως κάπως έτσι δεν είναι κι οι πληροφορίες, λόγια φτερωτά, που όταν φύγουν δεν ξαναγυρίζουν;

Αλήθεια τί θα μπορούσαν να κάνουν αυτοί που έφτιαξαν την πληροφορική για να τη χρησιμοποιούν οι ίδιοι, αντί να τη χρησιμοποιεί όλος ο κόσμος; Αν δεν γίνεται να επιστρέψει η πληροφορική σ΄ αυτούς που την κατασκεύασαν για αποκλειστική χρήση, τί θα έκαναν εκτός από το να προκαλέσουν σύγχυση στην πληροφορική, αυτό δηλαδή που ήδη κάνουν;