Ο αιώνας που διανύουμε χαρακτηρίζεται απ’ την αντιπαλότητα δύο κύριων ιδεολογικών θέσεων.
Η νεοταξική θέση που υποστηρίζει την κοινωνία της πληροφορίας και η θέση όσων αντιστρατεύονται την νέα τάξη που υποστηρίζει την κοινωνία της γνώσης.
Όταν λέμε κοινωνία της πληροφορίας εννοούμε την μετατροπή των ανθρώπων σε δέκτες πληροφοριών τις οποίες άκριτα πρέπει να δέχονται σαν τη μόνη αλήθεια.
Η προπαγάνδα του νεοταξικού συστήματος στηριγμένη σε υποταγμένους πολιτικούς και ελεγχόμενα ΜΜΕ προσπαθεί να μετατρέψει τους ανθρώπους σε άβουλους καταναλωτές υποταγμένους στις αποφάσεις της νέας τάξης χωρίς δικαίωμα κρίσης του σωστού ή του λάθους αφού οι πληροφορίες που τους βομβαρδίζουν δεν τους δίνουν ούτε χρόνο ούτε νοητικά εφόδια για να σκεφτούν.
Για να επιτευχθεί καλύτερα ο στόχος οι πληροφορίες δίνονται με μορφή καταιγίδας για να μην υπάρχει χρόνος για σκέψη. Η αλήθεια έχει βρεθεί από τους υπηρέτες της νέας τάξης και πρέπει οι άνθρωποι να την καταπιούν αμάσητη.
Η παραδοχή της "αντικειμενικής" αλήθειας της πληροφορίας σαν της μόνης αλήθειας είναι το βασικό στήριγμα της νέας τάξης.
Η ανάλυση του θέματος φυσικά δεν μπορεί να γίνει σε λίγες γραμμές ενός κειμένου, δίνει όμως την αφορμή σε όλους μας για να σκεφτούμε.
σοι παλεύουν για την επικράτηση της κοινωνίας της γνώσης αντιδρούν στον καταναλωτισμό σαν κύριο λόγο ύπαρξης των ανθρώπων και επιδιώκουν την όσο το δυνατό καλύτερη αφομοίωση γνώσεων μέσω μιας καλά οργανωμένης παιδείας και όχι εκπαίδευσης.
Οι περικοπές των κονδυλίων για την παιδεία παγκόσμια δείχνουν ότι η νέα τάξη που έχει σχεδόν επιβληθεί φοβάται την απόκτηση της γνώσης απ’ τους ανθρώπους. Οι δικαιολογίες για δήθεν οικονομικές δυσκολίες είναι προσχηματικές. Είναι γνωστό ότι οι εξοπλιστικές δαπάνες αυξάνονται γι’ αυτές δεν υπάρχουν οικονομικές δυσκολίες;
Τα ιστολόγια μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο σ’ αυτή την ιδεολογική μάχη.
Η αναπαραγωγή ειδήσεων και πληροφοριών από τα ΜΜΕ που κάνουν μερικά ιστολόγια ειδικά όταν δεν είναι τουλάχιστον πρωτογενείς ειδήσεις αλλά αναμασημένες έχει σαν αποτέλεσμα την προώθηση της νέας τάξης.
Μερικά ιστολόγια ανήκουν σε δημοσιογράφους, αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό αρκεί να μην είναι υποκαταστήματα των ΜΜΕ που εργάζονται ή να μην χρησιμοποιούνται σαν προπαγανδιστικά μέσα του συστήματος.
Υπάρχουν επίσης και ιστολόγια «λιβανιστήρια» των κομμάτων ή των πολιτικών.
Οι αναγνώστες έχουν την κρίση και απορρίπτουν αυτά τα ιστολόγια έστω και αν είναι πολύ γνωστά. Οι επισκέπτες αυτών των ιστολογίων έχουν επίγνωση του τι περίπου θα διαβάσουν και δεν επηρεάζονται στο να σχηματίσουν γνώμη.
Πολλά ελεύθερα ιστολόγια δυστυχώς δεν αναρτούν κείμενα με την γνώμη, την κριτική, και τις ιδέες τους. Κάνουν αναδημοσιεύσεις χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κακό όμως θα ήταν χρησιμότερο αν εξέφραζαν τις απόψεις τους με κείμενα.
Υπάρχουν ευτυχώς πολλά ελεύθερα ιστολόγια που προσφέρουν γνώσεις στους αναγνώστες αρκεί κάποιος να ψάξει λίγο να τα εντοπίσει. Θα ήταν λάθος μου να υποδείξω κάποια απ’ αυτά.
Ακόμη υπάρχουν και ιστολόγια που έχουν κείμενα, κριτικές και σχόλια πολύ αξιόλογα.
Οι ιδεολογικές μάχες γίνονται με ανταλλαγές γνωμών, ιδεών και απόψεων γι’ αυτό πιστεύω ότι τα ιστολόγια έχουν μεγάλη δύναμη αρκεί να χρησιμοποιηθούν σωστά.
Αυτό επικυρώνεται και απ’ την επιδίωξη του συστήματος να τα ελέγξει.
Το επιχείρημα ότι δεν μπορεί κάποιος να γράφει ανώνυμα γιατί ίσως παραβεί το νόμο είναι αστείο. Όλοι ξέρουμε ότι αν γίνει κάποιο ποινικό αδίκημα από ιστολόγιο πανεύκολα αποκαλύπτεται ο ιδιοκτήτης του.
Η επιδίωξη είναι ο έλεγχος των ιστολογίων γιατί αν είναι επώνυμο θα μπορούν να απειλήσουν, να εκβιάσουν ή να δωροδοκήσουν τον ιδιοκτήτη του.
Ο πολύ μεγάλος αριθμός των ιστολογίων αποτελεί αγκάθι στο υπογάστριο του συστήματος γιατί δεν είναι ελέγξιμα. Ακόμη και αν επιβάλλουν την ονομαστικοποίηση τους δεν θα καταφέρουν να τα ελέγξουν.
Όσο νωρίτερα γίνει αντιληπτό στα ιστολόγια η δύναμή τους τόσο καλύτερα θα λειτουργούν και τόσο περισσότερη επιρροή θα αποκτήσουν.
http://ideopigi.blogspot.com/2010/09/blog-post_4522.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου