Παρακολουθώντας κάποιος τους εκπροσώπους των κυβερνήσεων και των κομμάτων χωρίς να έχει σπουδάσει ψυχολογία αντιλαμβάνεται αμέσως ότι αυτά που λένε ή αυτά που τους έγραψαν για να πουν δεν τα πιστεύουν.
Κοιτώντας τους στα μάτια και παρακολουθώντας τις εκφράσεις στα πρόσωπά τους διαπιστώνεται ότι απλώς παπαγαλίζουν φράσεις και προτάσεις πάντοτε στερεότυπες χωρίς το πάθος και την ένταση του ομιλητή ο οποίος κατέχει ένα θέμα και το πιστεύει.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους πολιτικούς όταν προσπαθούν να πείσουν τα ακροατήριά τους για τα μεγαλόπνοα σχέδια και όνειρα των αρχηγών τους.
Πρέπει το «πόπολο» να πεισθεί για την ικανότητα και την αναγκαιότητα ύπαρξης των κομμάτων τους και ιδιαίτερα του εκάστοτε αρχηγού.
Αξιολύπητα ανθρωπάκια δουλικά των αρχηγών τους αγκιστρωμένα στις «καρέκλες» τους διακατέχονται απ’ αυτό που ονομάζουν κομματικό πατριωτισμό μια ανύπαρκτη έννοια υποκατάστατο της δουλοπρέπειας.
Δυστυχώς πολλοί απ’ αυτούς διαθέτουν βαρύγδουπους πανεπιστημιακούς και επιστημονικούς τίτλους.
Δέχονται τον εξευτελισμό και τα σαρκαστικά σχόλια των πολιτών για την κατάντια τους αρκεί να διατηρηθούν σε κάποια θέση στο εξουσιαστικό στερέωμα.
Οι άνθρωποι είναι άρρωστοι μόνο έτσι εξηγείται αυτή τους η συμπεριφορά.
Για την αρρώστια που λέγεται «πάθος για εξουσία» δεν υπάρχει γιατρειά.
Η από πολλούς πιθανολογούμενη χρήση της εξουσίας τους για αποκόμιση πλούτου ίσως αποτελεί μια δεύτερη εξήγηση για την καραγκιοζίστικη και καταδικαστέα συμπεριφορά τους. Ούτε αυτό διορθώνεται.
Η αξιοπρέπεια δυστυχώς σήμερα κρατιέται μόνο από φτωχούς και ταπεινούς πολίτες και λίγους πολύ λίγους διανοούμενους.
Την εμμονή των απλών πολιτών στη διατήρηση της αξιοπρέπειάς τους την πληρώνουν με αποκλεισμό απ’ τα κόμματα, με το να τους ονομάζουν γραφικούς και κορόιδα, με το να μένουν άνεργοι, με το να είναι σ’ όλη τους τη ζωή άνθρωποι του μόχθου και του μεροκάματου.
Αυτοί οι αξιοπρεπείς πολίτες κρατούν την Ελλάδα και τις ανθρώπινες αξίες ψηλά και απ’ αυτούς τους αξιοπρεπείς πολίτες περιμένουμε να κινηθούν για να δώσουν ένα τέλος στην κομματοκρατία, την οικογενειοκρατία, τη φαυλότητα, τη σημερινή σαπίλα ανοίγοντας τον δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον.
Η ηγεσία των μορφωμένων και σπουδασμένων δυστυχώς μας πρόδωσε, το χρήμα και η εξουσία έχει διαφθείρει τους πάντες. Οι λίγοι αγνοί και καθαροί δεν θ’ αργήσουν να βγουν στην πολιτική σκηνή και με την συμπαράσταση του λαού θα καθαρίσουν την «κόπρο του Αυγεία». «Ο καιρός γαρ εγγύς»
http://ideopigi.blogspot.com/2010/10/blog-post_8202.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου