Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η παγκόσμια έκθεση δεν είναι μια τακτική διοργάνωση. Είναι μια έκθεση που πρακτικά αποτελεί τον καθρέφτη του παγκόσμιου πολιτισμού κατά τη χρονική στιγμή της διοργάνωσης. Η παρούσα έκθεση στη Σαγκάη ξεκίνησε την 1η Μαΐου 2010 και θα τελειώσει στις 31η Οκτώβρη του 2010. Όσο για τους επισκέπτες, αυτοί υπολογίζονται στα 70.000.000, οι οποίοι πληρώνουν 160 Yuan έκαστος, περίπου δηλ. 18,5 ευρώ, για να παρακολουθήσουν ένα οπτικοακουστικό και πολιτιστικό υπερθέαμα.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο που όλες οι χώρες που συμμετέχουν, και συμμετέχει όλος ο πλανήτης, τα δίνουν όλα. Ότι έχει δηλαδή ο καθένας: Τεχνολογία η Δύση, καλύβες, αγροτικά προϊόντα και χειροτεχνήματα η Αφρική, όλα τα προηγούμενα η Κίνα και με το παραπάνω, με το περίπτερό της να δεσπόζει δίπλα από την είσοδο της έκθεσης. Οι κινέζοι έμειναν πιστοί στο δόγμα των τελευταίων ετών “show the world” (δείξτε στον κόσμο) και δεν λυπήθηκαν ούτε χρήματα ούτε προσπάθεια. Ότι περιέχεται στο κινέζικο περίπτερο φτιάχτηκε για να καταπλήξει.
Καθώς, ο επισκέπτης περιπλανιέται από περίπτερο σε περίπτερο με ανοικτό το στόμα, υπομένοντας τις τεράστιες ουρές, ίσως το φέρει η μοίρα να περάσει και από μια κατασκευή, που δηλώνει πάνω σε τεράστιους μουσαμάδες ότι ο επισκέπτης μόλις βρήκε το ελληνικό περίπτερο. Οι αμερικάνοι λένε πως δεν έχεις δεύτερη ευκαιρία να κάνεις μια πρώτη εντύπωση. Και η πρώτη εντύπωση που δίνεται στον επισκέπτη είναι ότι η χώρα αρχίζει να εξάγει την τεχνογνωσία της στην κατασκευή αυθαιρέτων.
Όμως τι ξέρουν οι κουτόφραγκοι από πολιτισμό; Ρητορική, βεβαίως, η ερώτηση, και ένας τεράστιος μουσαμάς απειλεί πάλι: «POLIS, THE LIVING CITY». Θα τους δείξουμε εμείς… Μετά από 10 λεπτά υπομονή στην ουρά για την είσοδο (σ.σ. οι καντίνες έχουν πολύ μεγαλύτερες) σε υποδέχονται σε άπταιστα κινεζικά δυο … κινέζοι (τι άλλο;). Χμ, καλά αρχίσαμε σκέπτεσαι και μπαίνεις μέσα. Ministry of culture and tourism, λέει μια επιγραφή. Who cares?, λες εσύ, και προχωράς. Χαιρετισμός του Γιώργου Παπανδρέου μια δεύτερη. Οϊμέ.
Πρώτη μεγάλη αφίσα: Ο ΣΕΜΠΟ του Πειραιά σε γιγαντοαφίσα με την επιγραφή COSCO. Αυτή είναι λοιπόν η Ελλάδα του 2010. Και είχα την εντύπωση πως η παρούσα Κυβέρνηση είχε βάλει λυτούς και δεμένους για να μην περάσει η επένδυση. Σκέψεις που διαλύονται αμέσως, καθώς βλέπω ένα ομοίωμα περιπτέρου και έναν ξανθομάλλη παππού, μάλλον άγγλο, ο οποίος σίγουρα κάποια στιγμή θα δέθηκε με την πατρίδα μας στις διακοπές του στο Λαγανά, να πουλάει χάντρες και καθρεφτάκια που γράφουν GREECE.
Προσπαθείς να δώσεις τόπο στην οργή, αλλά μόλις στρίβεις το κεφάλι βλέπεις μια οθόνη να δείχνει διάφορους τύπους περιπτέρων σε ελληνικές πόλεις. Τώρα μάλιστα, όλοι γνωρίζουν ότι το περίπτερο είναι ελληνική επινόηση. Δίπλα ακριβώς, σε ένα μικρό γύψινο αμφιθέατρο, ένας προβολέας δείχνει δυο αλητοτουρίστες στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου κάτω από την Ακρόπολη, να παίζουν κιθάρα και να τραγουδούν κάτι όπως «μια αγάπη για το καλοκαίρι». Εκνευρίζεσαι, νευρικό γέλιο σε πιάνει.
Πάμε στο κέντρο του περιπτέρου. Έχουν στηθεί καμιά δεκαριά τραπεζάκια και ο κατάλογος μας πληροφορεί ότι σερβίρονται γιουβέτσι και καφεδάκια. Αυτά είναι! Πιο δίπλα έχουν χώρο και οι χορηγοί: η ΔΕΗ, η ΔΩΔΩΝΗ και η AVANTI (γούνες). Σε επιπλέον δωματιάκια μαθαίνουμε ότι η Ελλάδα, εκτός από πνεύμα, παράγει και φέτα, κρασιά, κρόκο Κοζάνης κλπ. Το μεγαλείο της χώρας μας έχει πλέον ξεδιπλωθεί. Καληνύχτα Σαγκάη, καληνύχτα Ελλάδα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου