Πριν πέντε χρόνια ή μητέρα της οικογένειας, ή SHAMS (το όνομα της ερμηνεύεται "ήλιος"), προσβλήθηκε από επιθετικό καρκίνο και αναγκάστηκε να κάνει μαστεκτομή. Πριν πάει να χειρουργηθεί πήγε στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στον πνευματικό της τον π. Ιωσήφ, ό όποιος είναι και ό Καθηγούμενος της Μονής. Ή SHAMS εξομολογήθηκε, την έχρισε ό Γέροντας με άγιο έλαιο και της έδωσε ως ευλογία μία εικόνα της Παναγίας, απλή χάρτινη εικόνα, που ό ίδιος την είχε κολλήσει σε ξύλο, αντίγραφο εικόνας του 19ου αιώνος.
Όταν δηλαδή ό π. Ιωσήφ έμαθε, πώς ή πνευματική του κόρη SHAMS ήταν άρρωστη και έπρεπε να την χειρουργήσουν, ήθελε να της δώσει μια εικόνα για ευλογία. Βρήκε λοιπόν στην βιβλιοθήκη του μία απλή χάρτινη εικόνα (περίπου 35x40 εκ.), που μπορεί να ήταν και από ένα ημερολόγιο. Την κόλλησε στο ξύλο και την δώρισε στην κυρία SHAMS.
Το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου είναι ιστορικό μοναστήρι για την εκκλησία του Λιβάνου. Από εκεί άρχισε το 1959, με την καθοδήγηση του π. Ηλία ό όποιος ακόμα ζει στο μοναστήρι και τώρα είναι 92 ετών ή ανασυγκρότηση της μοναχικής ζωής στο Λίβανο. Στο κοντινό χωριό που μένει ή οικογένεια του Γεωργίου και της SHAMS ήταν ιερέας ό π. Θωμάς τότε που χειροτονήθηκε, πριν τριάντα περίπου χρόνια, και τους γνωρίζει πολύ καλά. Το χωριό είναι Χριστιανικό -αλλά εκτός από Ορθοδόξους έχει και Μελχίτες και Μαρωνίτες. Εκεί γύρω, επίσης πάνω στα βουνά, υπάρχει μια φυλή Μουσουλμάνων. Ό οικογενειάρχης Γεώργιος διακονεί την εκκλησία του χωριού του ως ψάλτης.
Φέτος το 2010, στις αρχές Μαΐου, όπως ή SHAMS μια ημέρα έκανε μπάνιο, διαπίστωσε ογκίδια και στον άλλο της μαστό. Οικογένεια ιατρικές εξετάσεις έδειξαν ότι είχε πάλι καρκίνο, που πιθανόν να έχει κάνει μεταστάσεις και στα οστά. Ό ιατρός της είπε να χειρουργηθεί άμεσα, άλλα ή SHAMS επέμενε να εορτάσει πρώτα την Πεντηκοστή μαζί με την οικογένεια της και μετά να πάει στο Νοσοκομείο.
Ήταν Ψυχοσάββατο, 22.5.2010. Όπως κάθε Σάββατο στο χωριό όλοι ετοίμαζαν τα σπίτια τους για την Κυριακή, έπλεναν, καθάριζαν, μαγείρευαν... Έτσι και όλη ή οικογένεια του Γεωργίου και της SHAMS τακτοποιούσε το σπίτι της. Το μόνο ότι ό πατέρας δεν μπορούσε να συμμετέχει, αφού στην τύφλωση του πριν λίγες ημέρες προστέθηκε και άλλο βάσανο. Για άγνωστη αιτία παρέλυσε εντελώς και ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, χωρίς να μπορεί να κουνηθεί. Ό αδελφός του τον βοηθούσε σε όλες του τις ανάγκες, κουβαλώντας τον στην αγκαλιά του. Στο σπίτι είχε κάνει επίσκεψη ένας καλός ιατρός, που εξέτασε τον Γεώργιο, αλλά δεν μπόρεσε να βρει την αιτία της παραλύσεως.
Ή ώρα είναι ένδεκα το πρωί. Ό πατέρας βρίσκεται στο κρεβάτι του, ή μαμά στην κουζίνα και ή μικρή κόρη της οικογένειας (7-8-έτών) μόλις βγαίνει από το μπάνιο στο διάδρομο. Ξαφνικά αρχίζει να φωνάζει πάρα πολύ δυνατά: "Μαμά, Μπαμπά, Μαμά, Μπαμπά!" Φωνάζει τόσο δυνατά που νομίζει κανείς πώς τρελάθηκε. Τρέχει ή μαμά στην κόρη. Ό μπαμπάς στο κρεβάτι ακούει τις φωνές της μικρής και κάνει το σημείο του Σταυρού, παρακαλώντας δυνατά: "Παναγία μου, βοήθα με!" Χωρίς να καταλάβει πώς, σηκώνεται, περπατάει μόνος του και τρέχει στην κόρη του να δει μήπως είναι κάποιο φίδι που την έκανε τόσο να τρομάξει.
Ή κόρη έχει το βλέμμα της ψηλά. στην εικόνα της Παναγίας, την απλή χάρτινη χαρτοκόλλητη εικόνα που την είχε χαρίσει πριν πέντε χρόνια ό π. Ιωσήφ στην SHAMS. Την δείχνει με το δάκτυλο της και λέει: "Κοιτάξτε, κοιτάξτε! Ή Παναγία λάμπει!" Όλοι βλέπουν την λάμψη της, ή SHAMS σηκώνει την εικόνα στα χέρια της και διαπιστώνει πώς ή λάμψη προέρχεται από δάκρυα που τρέχουν από τα μάτια της Παναγίας. Τα δάκρυα αυτά ήταν από λάδι που ευωδίαζε. Ή SHAMS βούτηξε τα δάκτυλά της στο λάδι και άλειψε όλο της το στήθος με τα δάκρυα της Παναγίας.
Επίσης ό μπαμπάς πήρε από το λάδι και άλειψε τα μάτια του και άρχισε να βλέπει αμυδρά. Εν τω μεταξύ ή μικρούλα είχε βγει έξω διαλαλώντας το γεγονός σε όλη την γειτονιά, καλώντας τους γείτονες να συμμετάσχουν στο θαυμαστό γεγονός. Στο σπίτι μαζεύτηκε όλο το χωριό. Σήκωσαν την εικόνα ψηλά πάνω στο ντουλαπάκι της τηλεοράσεως (στο σπίτι τους συνήθιζαν να έρχονται οικογένεια γείτονες να βλέπουν τηλεόραση, αφού ήταν το μοναδικό σπίτι στον τόπο, που είχε τηλεόραση) και τοποθέτησαν μια πιατελίτσα κάτω από την εικόνα για να μαζεύει τα δάκρυα.
Αμέσως πήραν τηλέφωνο τον π. Ιωσήφ, που έφθασε γρήγορα με έναν άλλο ιερέα από το μοναστήρι. Έκαναν Παράκληση. Έπειτα ειδοποίησαν τον Μητροπολίτη της περιοχής (κ.κ. Γεώργιον) για να λάβουν οδηγίες τί να κάνουν. Ό Μητροπολίτης είπε να καλέσουν τον ιερέα της ενορίας και να ειδοποιήσουν τον κόσμο και από τα γειτονικά χωριά, για να πάνε την εικόνα με πομπή στην εκκλησία του χωριού για προσκύνηση. Έτσι έγινε. Τοποθέτησαν την εικόνα πάνω σε ένα πολύ όμορφο κεντημένο ύφασμα και την σήκωσε στα χέρια του ό ιερέας της ενορίας. Δεξιά και αριστερά τής εικόνας υπήρχαν δύο μεγάλες λαμπάδες, που τις κρατούσαν ό μεγάλος γιός του Γεωργίου και τής SHAMS, ό Νικόλαος, μαζί με ένα φίλο του.
Άρχισε ή πομπή. Είχαν μαζευτεί περίπου 120 πιστοί, Oρθόδοξοι, μαζί μέ τους γείτονές τους Μελχίτες καί Μαρωνίτες (στά χωριά τά γεγονότα είναι κοινά). Τό χωριό βρίσκεται σέ βουνοπλαγιά (τό δνομα τοϋ χωριοϋ ερμηνεύεται "χωριό του βράχου" ή "χωριό του γκρεμού"). Τό σπίτι του Γεωργίου καί της SHAMS είναι τό τελευταίο πρoς τά κάτω καί έπρεπε νά άνεβούνε στήν εκκλησία που βρίσκεται στό "ψηλότερο σημείο του χωριού. Ανέβαιναν ψέλνοντας, μαζί ήταν καί ό σχεδόν τυφλός Γεώργιος μέ τήν πατερίτσα του. Κάποια στιγμή οί άνθρωποι λαχάνιασαν γιατί ανέβαιναν καί έψελναν συγχρόνως. Κουράστηκαν καί σκέφτηκαν νά σταματήσουν για λίγο τήν ψαλμωδία, αφού ή άνηφοριά ήταν τόσο δύσκολη. Ό Γεώργιος αγανάκτησε καί προσπάθησε νά τους ενθαρρύνει: "Ντροπή μας! Άνδρες δέν είμαστε... Τόσο δύσκολο μας είναι νά ψέλνουμε καί νά άνεβαίνουμε; " Αυτοί όμως παρακάλεσαν: "Μόνο γιά δυό λεπτά νά σταματήσουμε. Καί έπειτα θά συνεχίσουμε." Μόλις τό είπανε αυτό, έσβησαν καί οί δυο λαμπάδες. Δέν φύσαγε καθόλου καί μέχρι εκείνη τή στιγμή άναβαν κανονικά. Αρχισαν νά ψάχνουν μήπως κανείς έχει μαζί του σπίρτα ή τσακμάκι. Όμως δέν υπήρχαν πουθενά. Ούτε οί νεαροί του χωριού πού συνήθιζαν νά κρυφοκαπνίζουν, είχαν φέρει σπίρτα μαζί τους.
Είπε ό Γεώργιος, ό σχεδόν τυφλός: "Θά γυρίσω εγώ στό σπίτι νά φέρω φως." Μόλις τό ειπε, άναψαν αυτομάτως καί οί δύο λαμπάδες. Από τόν ουρανό κατέβηκαν δυό φλόγες, δημιούργησαν σχήμα σταυροϋ πάνω στήν εικόνα, καί άναψαν τίς λαμπάδες. Όλος ό κόσμος μπροστά σέ αυτό τό θαύμα έπεσε στά γόνατα, άρχισε νά κλαίει καί νά προσεύχεται μεγαλοφώνως. Δένε ότι αύτό τό θαύμα έγινε γιά τόν ιερέα του χωριού πού ήταν λίγο όρθολογιστής, γιά νά γίνει πιό θερμή ή πίστη του.
Στη συνέχεια ανέβασαν την εικόνα της Παναγίας μέσα στην εκκλησία, έκαναν Μεγάλη Παράκληση και όλοι προσκύνησαν την εικόνα. Μετά την γύρισαν πάλι πίσω στο σπίτι, σύμφωνα με τις οδηγίες του Μητροπολίτου, ό όποιος έδωσε αύτη την εντολή επειδή φοβόταν πώς μπορεί να κλέψουν την εικόνα από την εκκλησία, ενώ στο σπίτι θα βρίσκεται πάντοτε κάποιος να την φυλάει. Ή εικόνα είναι τώρα στο σπίτι και ακόμα συνεχίζει να χύνει δάκρυα, ειδικά τις Θεομητορικές εορτές. Στην αρχή ανέβλυζαν τα δάκρυα της Παναγίας συνέχεια, αλλά τώρα ρέουν μόνο όταν ψέλνουν την Παράκληση. Τις ημέρες που δεν γίνεται ή Παράκλησις υπάρχει ευωδίαζε, σαν να έχουν μόλις θυμιάσει το σπίτι. Στο σπίτι έρχεται συνέχεια πολύς κόσμος και προσκυνάει την εικόνα.
Αφού ή SHAMS δεν πήγε στο Νοσοκομείο, ό ιατρός την πήρε τηλέφωνο και της εξήγησε την σοβαρότητα της καταστάσεώς της. Της είχε βρει κρεβάτι στο Νοσοκομείο και όλα ήταν έτοιμα για το χειρουργείο. Ή SHAMS του εξήγησε πώς κάθε μέρα αλείφει το στήθος της με το λάδι της Παναγίας Τελικά ό ιατρός την έπεισε και πήγε στο Νοσοκομείο. Εκεί έγινε ή διάγνωση πώς έχει θεραπευθεί πλήρως και δεν υπάρχει ίχνος καρκίνου. Επίσης ό πρώην σχεδόν τυφλός πατέρας της οικογένειας ό Γεώργιος, σιγά-σιγά άρχισε να αποκτά την όρασή του. Τώρα ή όρασή του είναι 85%. Περπατάει πλέον χωρίς μπαστούνι και δουλεύει με πολλή χαρά την τέχνη του, εξυπηρετεί όλο το χωριό και συντηρεί την οικογένεια του. Ή μαμά SHAMS πάλι κάθεται στην πολυθρόνα της και σε όλους διαλαλεί πώς είναι καλά ή υγεία της. Την γιάτρεψε ίδια ή Παναγία!
Μετά από όλα αυτά τα θαυμαστά γεγονότα έκαναν, μία μοναστική σύναξη στο Λίβανο για να εμβαθύνουν σε αυτά και να τα μελετήσουν, όλοι οικογένεια Γέροντες και οικογένεια Γερόντισσες των Ιερών Μονών. Έδωσαν το λόγο στον σεβαστό ένενηνταδιάχρονο π. Ηλία, αρχηγό του μοναχισμού της χώρας. Εκείνος είπε τρεις λόγους για το θαυμαστό αυτό γεγονός:
1) Ό Θεός και ή Ύπεραγία Μητέρα Του δείχνουν την αγάπη και την ευσπλαχνία τους προς εμάς τούς ανθρώπους.
2) Όλα αυτά μας προτρέπουν και μας μηνύουν ότι πρέπει να μετανοούμε με θερμά δάκρυα και να προσευχόμαστε.
3) Οικογένεια σωματικές αρρώστιες έρχονται και φεύγουν. Πιο σημαντικό όμως είναι να θεραπεύσουμε την καρδιά μας, με το να την καθαρίσουμε από τα πάθη.
http://apantaortodoxias.blogspot.com/2010/12/blog-post_12.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου