Παρακολούθησα εχτές μία ταινία-ντοκυμαντέρ για τον αυτισμό "Τhe sunshine boy"
Το φιλμ γυρίστηκε από την μητέρα ενός αυτιστικού αγοριού, η οποία ασχολείται με την παραγωγή ταινιών. Η γυναίκα αυτή στην προσπάθειά της να κατανοήσει το γιό της, ταξιδεύει σε Μ. Βρετανία και Αμερική γνωρίζει ανθρώπους - ειδικούς που ασχολούνται με το θέμα, γονείς αυτιστικών παιδιών και παιδιά που πάσχουν.
Στο τέλος αυτής της προσωπικής της μάλλον διαδρομής συναντά την Κα Halo. Πρόκειται για μία γυναίκα που ζει στο Τέξας, είναι μητέρα ενός αυτιστικού άντρα πλέον, και ποιητή, η οποία στην προσπάθειά της να επικοινωνήσει με το γιό της τον εκπαίδευσε και του έμαθε να διαβάζει και να γράφει δίνοντάς του έτσι έναν δρόμο επικοινωνίας που έως τότε είχε οριστεί από τους ειδικούς ως αδιέξοδος.
Η γυναίκα αυτή σήμερα αξιοποιεί την δική της τεχνική και σε άλλα αυτιστικά παιδιά που ζητούν τη βοήθειά της, στο Halo-Soma organization.
Αξίζει πραγματικά να δείτε τη δουλειά αυτής της γυναίκας.
Ονομάζουμε αυτή τη διαταραχή αυτισμό. Γιατί? Μάλλον γιατί πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι κλεισμένοι στον εαυτό τους και αδυνατούν να συμμετέχουν στον κόσμο που ζούμε οι υπόλοιποι, γιατί δίνουμε τη διάγνωση μέσα από τον τρόπο που εμείς αντιλαμβάνομαστε την επικοινωνία.
Αν δείτε το φιλμ θα καταλάβατε πόσο λάθος κάνουμε. Οι "αυτιστικοί" άνθρωποι είναι παρόντες 100% σε ότι συμβαίνει γύρω τους, η διαταραχή τους όμως δεν τους επιτρέπει να μας το πουν.
΄Οπως λέει και μία μητέρα στο φιλμ "τόσον καιρό μιλούσαμε μπροστά του γι΄ αυτόν, τώρα πια μιλάμε σ΄αυτόν"
http://dia-nixis.blogspot.com/2011/01/sunshine-boy.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου