"Εις εαυτόν δε ελθών"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Ημέρα τη ημέρα ερεύγεται ρήμα". Η μια μέρα μεταδίδει το μήνυμά της στην άλλη μέρα. Με το στίχο αυτό στο νου μου πήγα το πρωί προς τον Άγιο Αθανάσιο όπου υπάρχουν ακόμα μερικοί δρόμοι με κήπους, καθαρές αυλές και λουλούδια.

Ποιο είναι το μήνυμα που μεταδίδει σε μένα η σημερινή μέρα; Ζω σε μια σύγχρονη πόλη γεμάτη θόρυβο και ταραχή. Νιώθω σαν τον άσωτο που βοσκούσε χοίρους κι όταν "ήρθε εις εαυτόν" επιθύμησε να επιστρέψει στον πατέρα του. Εγώ επιθύμησα να φύγω απ΄ την πόλη και να πάω σε ένα μικρό, ήσυχο μέρος.

Η σύγχρονη πόλη δημιουργεί έναν τύπο ανθρώπου κενού από αισθήματα. Κάνει εντύπωση η περιγραφή του ασώτου. Ξόδεψε τα πάντα, λέει η παραβολή. Δεν σπατάλησε μόνο τα χρήματά του, αλλά ξόδεψε και τον εαυτό του. Δεν του έλειπε μόνο το ψωμί αλλά και καθετί για το οποίο ο άνθρωπος αξίζει να ζει. Ο πατέρας λέει πως ο γιος του ήταν νεκρός και ανέζησε.

Κάθε φορά που διαβάζω την Παραβολή του Ασώτου με συγκινούν τα δύο αυτά πρόσωπα του σπλαχνικού πατέρα και του γιου ο οποίος αυτοκαταδικάζεται με τις πράξεις του.

Πόσο παρήγορα είναι αυτά τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: "Αδελφοί, υμείς εστε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονταί μοι λαός. Διό εξέλθατε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε, λέγει Κύριος, και ακαθάρτου με άπτεσθε, καγώ εισδέξομαι υμάς και έσομαι υμίν εις πατέρα, και υμείς έσεσθέ μοι εις υιούς και θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. Ταύτας ουν έχοντες τας επαγγελίας, αγαπητοί, καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού."

http://moschoblog.blogspot.com/2011/08/blog-post_04.html