Πώς η φιλία εκπίπτει σε προδοσία και η χάρη σε ασέλγεια; Πού θα βρούμε την απάντηση όσον αφορά την φριχτή αυτή αλήθεια; Οι πιστοί αναζητούμε την αλήθεια που θα μας ελευθερώσει στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Το Θείον και Ιερόν Ευαγγέλιον είναι ο συνταγματικός χάρτης του ουρανού. Όσοι πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός το πολίτευμά τους δεν είναι στη γη, αλλά στον ουρανό. "Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την άνω επιζητούμεν", γράφει ο Απόστολος Παύλος.
Στο Ευαγγέλιο ο άνθρωπος παρομοιάζεται με κατοικία ή με ναό του Αγίου Πνεύματος.
Σύμφωνα με το ευαγγελικό κείμενο, το σώμα του ανθρώπου είναι η κατοικία δύο πνευμάτων, του πνεύματος του σώματος και του πνεύματος της ψυχής.
Το πνεύμα του σώματος είναι το πνεύμα του κόσμου των αισθητών πραγμάτων. Η Αγία Γραφή περιγράφει το πνεύμα αυτό ως εξής: "Πνεύμα διήλθεν εν αυτώ και ουχ υπάρξει και ουκ επιγνώσεται έτι τον τόπον αυτόυ". Το πνεύμα του σώματος είναι πνεύμα που παρέρχεται καθώς και η επιθυμία αυτού και που δεν επιστρέφει, ούτε γνωρίζει τον τόπο του, όπως γίνεται με τα ζώα, που όταν πεθαίνουν δεν έχουν καμιά ανάμνηση των δικών τους. Το ζώο αναγνωρίζει τους δικούς του όσο είναι εν τη ζωή,μόλις πεθάνουν δεν μένει τίποτε από αυτούς.
Το πνεύμα του σώματος είναι σαν ένας αγνώμων επισκέπτης, που όταν φεύγει δεν νιώθει τίποτε για την κατοικία που τον φιλογένησε και γι΄ αυτούς που του παρείχαν τη φιλοξενία.
Ο ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης στο ποίημά του "Τρώες" δίδει μια συγκλονιστική περιγραφή του ανθρώπου ο οποίος ταυτίζει τον εαυτό του με το σώμα του:
"Είν΄ η προσπάθειές μας των συφοριασμένων/ είν΄ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων./
Κομάτι κατορθώνουμε, κομάτι/ κομάτι παίρνουμ΄ επάνω μας, κι αρχίζουμε/ νά ΄χουμε θάρρος και καλές ελπίδες.
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά./ Ο Αχιλλέας στην τάφρον εμπροστά μας/ βγαίνει και με φωνές μεγάλες μας τρομάζει..." (Κ.Π.Καβάφη, Τα ποιήματα, Εκδ. Ίκαρος).
Το πνεύμα της ψυχής αντίθετα, κατοικεί στο σώμα του ανθρώπου, αλλά δεν ταυτίζεται με αυτό. Αυτό το νόημα έχουν τα λόγια του Κυρίου, άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους. Το πνεύμα της ψυχής είναι αθάνατο όπως και η ψυχή. Θάνατος για το πνεύμα της ψυχής είναι η αμαρτία που χωρίζει τον άνθρωπο απ΄ το Θεό. Ο Ιησούς είπε, αλίμονο σ΄αυτόν που θα διαφθείρει το πνεύμα της ψυχής. Καλύτερα να βάλει μια μυλόπετρα στο λαιμό του και να πέσει στη θάλασσα.
Ο μαθητής του Ιησού Ιούδας (όχι ο Ισκαριώτης που τον πρόδοσε) μιλώντας για τους διαφθορείς της ψυχής γράφει στην επιστολή του: "Παρεισέδυσαν γαρ τινές άνθρωποι, οι πάλαι προγεγραμμένοι εις τούτο το κρίμα, ασεβείς, την του Θεού ημών χάριν μετατιθέντες εις ασέλγειαν και τον μόνον δεσπότην και Κύριον Ιησούν Χριστόν αρνούμενοι."
(Παρεισέφρυσαν ανάμεσά σας μερικοί άνθρωποι ασεβείς που μετατρέπουν τη σωτήρια χάρη του Θεού σε κάθε λογής ασέλγεια και δεν παραδέχονται ότι ο Ιησούς είναι ο μόνος δεσπότης και Κύριός μας. Από παλιά οι Γραφές είχαν προαναγγείλει την καταδίκη που τους περιμένει.)
Όταν πέφτουμε θύματα αυτών που ευεργετήσαμε ανατωτιούμαστε: "Μα καλά, δεν είδαν ποτέ κανένα καλό αυτοί οι άνθρωποι από μένα;" Τόσο είναι πορωμένη η καρδιά τους και τόσο είναι τα μάτια τους κλειστά, ώστε να μη βλέπουν μπροστά τους; Ο Ιούδας στον κήπο της Γεθσημανή δεν είδε τον Κύριο να θεραπεύει το δούλο του αρχιερέα;
Όταν ο Κύριος προσευχόταν οι μαθητές Του δεν θυμούνταν τα θαύματα που έκανε μπροστά τους; Δεν είδαν την οδύνη Του; Τα ξέχασαν όλα και το έριξαν στον ύπνο; Τί κοιμάστε; τους είπε. Σηκωθείτε και προσευχηθείτε για να μην πέσετε σε πειρασμό.
Τώρα, χιλιάδες χρόνια μετά οι άνθρωποι ζούνε μισοκοιμισμένοι και ολόκληρη η ανθρωπότητα οδηγείται υπνώττουσα στην ολοκληρωτική καταστροφή. Η φωνή του Κυρίου ηχεί χιλιάδες χρόνια εις ώτα μη ακουόντων.
Πώς η φιλία εκπίπτει σε προδοσία κι η χάρη σε ασέλγεια; Τα λόγια του Κυρίου τη νύχτα της Προδοσίας δίδουν την απάντηση: "Είπε δε ο Ιησούς προς τους προσγενομένους επ΄αυτόν αρχιερείς και στρατηγούς του ιερού και πρεσβυτέρους: Ως επί ληστήν εξεληλύθατε μετά μαχαιρών και ξύλων. Καθ΄ ημέραν όντος μου μεθ ύμων εν τω ιερώ ουκ εξετείνατε τας χείρας επ΄ εμέ. Αλλ΄ αύτη εστιν υμών η ώρα και η εξουσία του σκότους."
(Τότε ο Ιησούς είπε στους αρχιερείς, στους στρατηγούς του ναού και στους πρεσβυτέρους που είχαν έρθει να τον πιάσουν: "Ληστής είμαι και βγήκατε με μαχαίρια και με ρόπαλα. Κάθε μέρα ήμουν ανάμεσά σας στο ναό και δεν απλώσατε χέρι επάνω μου. Αυτή όμως είναι η ώρα σας, η ώρα που κυριαρχεί το σκοτάδι.")
http://moschoblog.blogspot.com/2011/09/blog-post_15.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου