Όσοι είχαν ερωτήματα σχετικά με την τοποθέτηση του Πάγκαλου στη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης πιστεύω μετά τις τελευταίες δηλώσεις του να έλαβαν και τις απαντήσεις.
Ο ΓΑΠ είναι γνωστό ότι δεν πολυσυμπαθεί τον αντιπρόεδρο αρκεί μόνο να θυμηθούμε δηλώσεις του Πάγκαλου σε σχέση και με τον ΓΑΠ και με το ΠΑΣΟΚ.
Εκτός όμως απ’ αυτό οι «επιτυχίες» του στις Ίμιες και στην παράδοση Οτσαλάν στους Τούρκους δεν αποτελούν εχέγγυα για την τοποθέτησή του στην κυβέρνηση.
Η επικοινωνία όμως όπως έχω ξαναγράψει υπερτερεί της πολιτικής.
Η χρησιμοποίηση του Πάγκαλου έχει να κάνει με την ύπαρξη ενός φόβητρου και των κυβερνητικών στελεχών αλλά και του λαού.
Ο Πάγκαλος είναι γνωστός για την σκληρή έως υβριστική γλώσσα του.
Αν λοιπόν κάποιος διαφωνήσει έστω και λίγο με την κυβερνητική πολιτική τότε αρχίζει η δράση του με αξιολογήσεις και έμμεσες απειλές.
Οι γνωστές αντικομουνιστικές κορώνες του βάζουν ανάχωμα σε όσους Πασοκτζήδες σκεφτούν να μετακινηθούν προς το ΚΚΕ.
Οι έπαινοί του προς το ΛΑΟΣ προπαγανδίζει τη χρησιμότητα και αναγκαιότητα ύπαρξής του.
Η μετακίνηση του εκλογικού σώματος προς τα δεξιά διευκολύνει την αποδοχή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του ΠΑΣΟΚ ή τουλάχιστον την ανοχή της, ενέχει όμως κίνδυνο ενίσχυσης της ΝΔ η οποία δια στόματος Σαμαρά καταδικάζει στα λόγια τον νεοφιλελευθερισμό. Με ευθύνη όμως του Σαμαρά και του σκληρού πυρήνα των Σαμαρικών αντί να ενισχύεται η ΝΔ συρρικνώνεται και πολλοί πολίτες ή εγκλωβίζονται στο ΠΑΣΟΚ ή υπερπηδούν προς το ΛΑΟΣ.
Η δήλωση του Πάγκαλου ότι όλοι μαζί φάγαμε τα λεφτά έχει δύο ερμηνείες.
Η πρώτη είναι ότι απευθύνεται στους πολιτικούς και τους προτείνει εμμέσως όλοι μαζί να κουκουλώσουν τα σκάνδαλα και η δεύτερη να απευθύνεται στους πολίτες θέλοντας να τους φορτώσει ενοχές και να μην διαμαρτύρονται.
Οι κινήσεις και οι δηλώσεις Πάγκαλου μου θυμίζουν τον «μπαμπούλα» που χρησιμοποιούσαν οι γονείς για να φοβίζουν τα απείθαρχα παιδιά.
Στην επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης χρησιμοποιείται κατά κόρον ο «μπαμπούλας» για παράδειγμα η κακή τρόικα που είναι υπεύθυνη για την αντιλαϊκή πολιτική και όχι οι «φιλολαϊκοί» υπουργοί.
Ο «μπαμπούλας» των νέων σκληρότερων μέτρων που προτείνει η τρόικα φοβίζει τους πολίτες ώστε αδρανείς να αποδέχονται τα ήδη επιβαλλόμενα σκληρά μέτρα.
Το θέμα είναι ότι ο καιρός περνά το σύστημα αναδιαρθρώνεται και ενισχύεται σε νέες βάσεις ενώ ο λαός δεν αντιδρά και το φως στο βάθος του τούνελ δεν είναι ορατό.
Όλοι περιμένουν τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών νομίζοντας ότι αυτές θα επιλύσουν τα προβλήματα και θα πιέσουν τα κόμματα για αλλαγές.
Η αντίδραση του καναπέ κυριαρχεί και η απροθυμία των πολιτών να κινητοποιηθούν θα δώσει την ευκαιρία στο σάπιο κατεστημένο να παραμείνει χωρίς ουσιαστικές αλλαγές παρά μόνο όσες και όποιες το βολεύουν.
Όλοι κάνουν διαπιστώσεις αλλά κανένας δεν δίνει λύσεις και κανένας δεν δραστηριοποιείται.
Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα αλλά και η διέξοδος δεν είναι πάντα η καλύτερη.
http://ideopigi.blogspot.com/2010/09/blog-post_28.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου