Σκόρπιες σκέψεις

Μια πόρτα απόσταση, χιλιόμετρα μακριά.. Στα ίδια προβλήματα θεατές μοιραζόμαστε σιωπή, άλλους δρόμους ανοίγουμε μυστικά να ξεφύγουμε μα η έξοδος είναι μια και μεις δε βρίσκουμε τον τρόπο να πιαστούμε απ' το χέρι για να σωθούμε. Μας ψιθυρίζουν στο αυτί με σκοπιμότητες και μεις ανάλογα στήνουμε το σχέδιο μας, μα οι χάρτες μας είναι προσημειωμένοι και μεις στην οκνηρία μας δίπλα στις γραμμές βαδίζουμε και αν δε τις πατάμε έξω απ' το παιχνίδι νιώθουμε μα πάλι δέσμιοι σε ίδιο προορισμό μας βγάζει.

Είναι γρήγορο το ξύπνημά μου, γρήγορα φεύγω και γρήγορα

σκέφτομαι, πάλι νομίζω ότι είναι δικά μου όσα έχω μέσα μου, μα δεν είμαι σίγουρος. Λέξεις όχι δικές μου, ψέματα που τείνουν να γίνουν πιστευτά, εικόνες που μοιάζουν βιώματα και υποσχέσεις που λέγονται για να σπάνε το πάγο, και εγώ δίνω ραντεβού με τις υποσχέσεις που κρατάνε την ελπίδα αναμμένη, απλά της δίνω χρόνο σκέφτομαι μέχρι τα όρια μου να φωνάξουν "ως εδώ!"

Πληγωμένος εγώ, πληγώνω το διπλανό μου, πληγωμένος ο διπλανός μου πληγώνει τον διπλανότερο και φταίχτης πάντα ένας διπλανός που κανείς μας δεν έχει γνωρίσει. Ξεχνάω να αγαπώ γιατί λένε έτσι είναι η ζωή, έτσι είναι και αυτό και το άλλο έτσι είναι και μου λένε κολύμπα, και κολυμπάς και εσύ και με χτυπάς κάτω απ' το νερό και δε σε νοιάζει γιατί έτσι είναι η ζωή και ποιος θα φτάσει πρώτος στον προορισμό; 

Αδιαφορείς αδιαφορώ, θέλω να σε αγαπήσω μα λέω ψέματα πως δε μ' αφήνεις, φτιάχνω μια δικαιολογία για να περπατώ ήσυχος, η συνήθεια μου νίκησε τις τύψεις μου, τώρα είμαι κομμάτι της αληθινής ζωής, γυρνάω μαγεμένος γύρω από τα τόσα φώτα και πιστεύω στη ζάλη μου ότι πιάνω το θεό, για μια υπόσχεση παλιά που δε μ' αφήνει να τρέξω δε μ' αφήνει να πετάξω, και θέλω να σε πιάσω να χορέψω μαζί σου μα ντρέπομαι και έτσι είναι η ζωή και μένω εκεί στο θέλω και ονειρεύομαι το αν.

Αφήνω το δηλητήριο να βγει από το σώμα μου και όπως τινάζομαι σου χαμογελώ για να εισπράξω και από σένα αυτό που στιγμιαία δίνω γιατί τα θέλω όλα πίσω, το άδειο μου να γεμίζω, το ψέμα μου να κοιμίζω με μια πρόχειρη μελωδία του δρόμου, να ξέρω ότι μοιραζόμαστε την ίδια συγκίνηση και έτσι να νιώθω συμμέτοχος στον κόσμο σου που μέσα από ξένα πράγματα από μένα με φέρνουν κοντά σε σένα και πάλι πίσω σε μένα επιστρέφουν σαν αυτό να ήθελα από την αρχή.

http://dinatomirmigi.blogspot.com/2010/09/blog-post_440.html