Παράσχου Κύριε.

Και ξεπερνώντας λίγο τα προβλήματά μας, αφού στάλαξε ο Θεός μια σταγόνα παρηγορίας στην ψυχή μας,ξεχνάμε όχι μόνο το χθές και τα αδιέξοδά μας, αλλά και την ακριβώς προηγούμενη στιγμή.
Και ο εγωισμός φουντώνει και η "λογική" μας αναδεύεται και η όλη μας έννοια στριμώχνεται στο μικρό μας εγώ και στο φούσκωμά του. λησμονώντας κάθε ευεργεσία.
"Γέννημα εχιδνών, αληθώς ο Ιούδας, φαγόντων τό Μάννα εν τή ερήμω, καί γογγυζόντων κατά τού τροφέως"
"Πώς από τον άνθρωπο της λογικής
θα επιστρέψουμε στο Λογικό άνθρωπο, στο κατά Θεόν είναι και στον κατά Θεόν τρόπο του είναι του ανθρώπου" διερωτάται ο αείμνηστος π. Μιχαήλ Καρδαμάκης.
Ενθυμούμενοι
"ου γάρ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι, καί δούναι τήν ψυχήν μου, λύτρον υπέρ τού Κόσμου"
ως ευχή και ως προσευχή.
Παράσχου Κύριε.