Τα αληθινά μας γενέθλια

«….Πολλοί λαοί συνηθίζουν να τιμούν τα γενέθλια, ήτοι την είσοδον του ανθρώπου εις τον κόσμον τούτον της φθοράς και της πτώσεως. Οι Ορθόδοξοι αντιθέτως, δίδοντες το βάρος εις την είσοδον μας εις τον νέον κόσμον της αληθούς ζωής, δηλ. της Εκκλησίας, η οποία πραγματοποιείται διά του αγίου Βαπτίσματος, οπότε λαμβάνομεν και το χριστιανικόν ημών όνομα, εορτάζομεν τα γενέθλια τα ονομαστήρια μας και όχι τα γενέθλια.
Ένας Ρουμάνος Ορθόδοξος θεολόγος και κληρικός, σημειώνει επιτυχώς περί τούτου:
« Οι Ρουμάνοι δεν εορτάζομεν ποτέ τα γενέθλια μας, όπως κάνουν αι άλλαι χώραι της γης. Εορτάζομεν με πρωτόγνωρον χαράν,
με μουσικήν, με προσκεκλημένους και με την πλέον δυνατήν μεγαλοπρέπειαν την ονομαστικήν μας εορτήν. Εορτάζομε δηλαδή το όνομα που ελάβαμε με το βάπτισμα. Διότι η ημέρα του βαπτίσματος μας είναι η ημέρα της πραγματικής γεννήσεως μας.
Κάθε χρόνο περιμένομε – χωρίς κανένα κίνδυνο να διαψευσθούμε – την κάθοδον του προστάτου Αγίου μας από τον ουρανό. Έρχεται στο σπίτι μας. Εισέρχεται κάτω από την στέγην μας, θα μας συντροφεύει όλην την ημέραν. Δεν έρχεται ποτέ μόνος του. Χάρις εις τον Άγιον που έρχεται εις το σπίτι μας, έχομεν όλην την ημέραν ολόκληρον τον ουρανόν υπό την στέγην μας. Ολόκληρος η ουράνια ιεραρχία ευρίσκεται εις την γην, εις το σπίτι μας! Εις το σπίτι μας ευρίσκονται τα Σεραφείμ. Μαζί με τους αγγέλους κατέρχονται από τον ουρανόν οι άλλοι Άγιοι, οι Ομολογηταί, οι Μάρτυρες, οι νεκροί συγγενείς, οι γείτονες. Όλοι είναι εκεί διότι όλοι είναι καλεσμένοι εις την ονομαστικήν μας εορτήν. Η εορτή είναι διπλή. Ο ουρανός εορτάζει τον Άγιον και η γη εκείνον ο οποίος φέρει το όνομα του…»
(Από την ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατά τον Εσπερινό του Αγίου Βαρθολομαίου, στην Ιερά Μονή Βαλουκλή»)