"Κύριε, το Σίμωνα Κυρηναίο του δώσε στον καθένα!"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

“Κύριος φωτισμός μου και σωτήρ μου,
Κύριος υπερασπιστής της ζωής μου.”

1. Ένα καλοκαίρι πήγα στη Σκόπελο και έμεινα στο ξενοδοχείο Στάφυλος. Εκεί ένας υπάλληλος του ξενοδοχείου όταν με είδε να κρατώ στο χέρι μου ένα μικρό Ευαγγέλιο, μου είπε: “ Έλα να σου δείξω κάτι”. Mε πήγε στο γραφείο του και μου έδειξε την εικόνα του Αγίου Σίμωνα του Κυρηναίου, που σήκωσε το σταυρό του Χριστού. Θα σου μάθω τη μικρή αυτή ευχή που συνδέεται με τον Άγιο Σίμωνα τον Κυρηναίο, είπε, για να τη θυμάσαι πάντα.: “Κύριε, το Σίμωνα Κυρηναίο του δώσε στον καθένα.” Την ευχή αυτή τη συνέδεσα με κάποιο νέγρικο τραγούδι που λέει, πως ο Χριστός θα κουβαλήσει το φορτίο μας.

2. Η αφηρημένη γνώση όταν συνδέεται με γεγονότα γίνεται εμπειρία και δεν ξεχνιέται εύκολα. Ήξερα για τον Σίμωνα τον Κυρηναίο, που μετέφερε το σταυρό του εξαντλημένου Κυρίου στο δρόμο προς το Γολγοθά. Μετά το περιστατικό όμως στο ξενοδοχείο η αφηρημένη γνώση μου προστέθηκε στην εμπειρία μου.

3. Έτσι, όταν χρειάστηκε να συμπαρασταθώ κάποιο αγαπημένο πρόσωπο στις τελευταίες στιγμές του, ήρθε στο νου μου ο Άγιος Σίμων ο Κυρηναίος και η ευχή που μου έμαθε ο υπάλληλος του ξενοδοχείου στη Σκόπελο.

4. Ήταν η μέρα που πέθανε ο πατέρας μου Χρήστος. Ήταν ήρεμος. Η δύσπνοια που τον βασάνιζε τον άφησε. Είχε κλείσει τα μάτια του και δεν μιλούσε. Κάποια στιγμή που ήμουν μόνος μαζί του στο δωμάτιο, μου είπε.

-Μόσχο, θα πεθάνω.

-Μη φοβάσαι, του είπα. Εμείς πιστεύουμε στο Χριστό. Ο Χριστός είπε πως αυτοί που πιστεύουν σ΄ Αυτόν δεν θα πεθάνουν ποτέ. “Πας ο πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα.”

5. Καθόμουν στην άκρη του κρεβατιού και ακουμπούσα τα χέρια μου σ΄ αυτό. Ο πατέρας μου, χωρίς να ανοίξει τα μάτια του, μου έπιασε το χέρι και μου το έσφιξε.

Αυτή ήταν η τελευταία επικοινωνία μας.

6. Ο πόνος από την απώλεια των αγαπημένων μας προσώπων μας κάνει να στραφούμε στο Θεό και να Τον παρακαλέσουμε με όση δύναμη διαθέτουμε να ρίξει το βλέμμα Του και να δει πόσο υποφέρουμε, που δεν έχουμε τη χάρη Του στην ψυχή μας.

7. Η ψυχή μας αγαπάει τον Κύριον και δεν μπορεί να υποφέρει την απουσία Του.

8. Ποιος θα μας δώσει φτερά ωσεί περιστεράς για να τρέξουμε προς Αυτόν για να αναπαυθεί κοντά Του η ψυχή μας;
http://moschoblog.blogspot.com/2011/03/blog-post_05.html