«Ο Κων/νος Καντάφης είναι Ελληνας ποιητής που γεννήθηκε στη Λιβύη της Αλεξάνδρειας...» (!!!)
Αυτό το υπέροχο συνθετικό πόνημα, με τη μορφή μάλιστα «ορισμού», ανήκει σε σύγχρονο μαθητή γυμνασίου στην Ελλάδα του 2011 και γεφυρώνει υπέροχα το πολιτισμικό παρελθόν, το ζοφερό παρόν και το τηλεοπτικό μέλλον αυτού του τόπου, που λάμπει ως μαργαριτάρι στη βρωμερή Μεσόγειο, γεμάτη απόβλητα, δικτατορίσκους και τεράστιες στρατιωτικές και πετρελαϊκές λερές κηλίδες. Η αναλυτική αμοιβάδα της κυρίαρχης πολιτικής έχει καταπιεί αλφάβητα, αετώματα, πυραμίδες, ετρούσκικα λιοντάρια, μύθους, ιδέες, παγκόσμιες κληρονομιές, ναυτοσύνη, όλα τα παιδιά, χιλιάδες χρόνια τώρα, που μετρούσαν τ' άστρα και τώρα υπολογίζουν τα δωρεάν sms.
Το τι ηθικό, πολιτιστικό, πληροφοριακό και ύπουλα χειραγωγικό των μαζών πατσαβούρεμα έχει πέσει τους τελευταίους μήνες επί των εξεγέρσεων των λαών του Μαγκρέμπ (βόρειος Αφρική επί αποικιοκρατίας) από τους νεοαποικιοκράτες και τα τσιράκια τους δε λέγεται. Σκόπιμα. Υποβολιμαία. Υπουλα λαϊκίστικα. Λέξεις όπως ντόμινο κι άλλα τέτοια βαρύγδουπα, του τύπου ανθρωπιστική, ΝΑΤΟική επέμβαση, στο τέλος θα παρουσιάζουν στην ελληνική νεολαία τον Γκαντάφι ως γκαντέμη του Παναθηναϊκού, επειδή ήταν πράσινες οι σημαίες. Ενώ τώρα που μπήκε λίγο μαύρο και λίγο κόκκινο γίναν όλοι αναρχοαυτόνομοι και καθαρίζουν με ποινή μιας μέρας εμπάργκο, ικανή ν' απογειώσει την τιμή του πετρελαίου διεθνώς.
Την ώρα που πανικοβάλλεται και κουβαλάει τα στρατά η μεγαλύτερη εταιρεία φυσικού αερίου στην Ιταλία, εμείς εδώ θα κρώζουμε για την επέλαση 300.000 μεταναστών προς τα ευρωπαϊκά δώθε. Κι από κάτω από τα τραπέζια να οι χρυσές ευκαιρίες για «επιχειρηματικά ντήλια», ποιος θα πρωτοαπορροφήσει τους τουρίστες που δε θα πάνε στο Μαγκρέμπ ή Ιμπιθα, ο Νταβούτογλου ή ο Δρούτσας.
Την ίδια ώρα, στη μαρτυρική Παλαιστίνη, στην πεινασμένη Γάζα, όχι κουνούπι τουρίστας δεν μπορεί να πατήσει, αλλά ούτε αυτοί που μένουν εκεί, οι Παλαιστίνιοι. Κι ενώ εδώ εμείς βρίσκαμε αγοραστές, το ίδιο το αμερικανοεβραϊκό λόμπι και κατεστημένο, για τα πωλούμενα των 50 δισ., οι Ισραηλινοί, τα πάλαι ποτέ θύματα του ολοκαυτώματος, τσιμέντωναν 14 πηγάδια κοντά στη Γεβρώνα και αλλαχού σκοτώνοντας τους Παλαιστίνιους με τη δίψα.
Η Μέση Ανατολή ήταν για πολλά χρόνια διδασκόμενη ως Εγγύς Ανατολή, δηλαδή κοντινή στα συμφέροντα της Δύσης. Ηρθαν οι Αμερικάνοι κι ο Εκτος Στόλος και την έκαναν Μέση, για να φτάνει ως το Αφγανιστάν και να ισοπεδώνεται το Ιράκ κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.
Πάντως, αυτοί που παρουσιάζουν, σύντροφοι, ως αιφνιδιασμένους και «αθώους» των ποταμών αίματος τον Ομπάμα και τη Λαίδη Αστον (χέστον κι άστον, δηλαδή) για τις εξελίξεις στις αραβικές χώρες, που τάχα μου δήθεν αιφνιδιάστηκαν από την ορμή των πεινασμένων νιάτων, είναι αυτοί που τα σχεδίασαν ως την τελευταία λεπτομέρεια, ώστε να προκύψει ο «υγιής» και κυρίως «δημοκρατικός» χάρτης των ΑΟΖ, των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών στην περίφημη λεκάνη της Μεσογείου με τα 3 θαλάσσια λούκια - θησαυρός Σουέζ, Γιβραλτάρ, Δαρδανέλια.
Το ζήτημα είναι ότι θα χρειαστεί να πεθάνουμε για να μπορούν οι λαοί ν' αποφασίζουν οι ίδιοι τη μοίρα τους, κυρίως ελεύθεροι και, πάντως, όχι οπλισμένοι στην εποχή της πληροφορίας των Γουίκιλικς, της Γουικιπίντια, του Τουίτερ και του Φέισμπουκ με τη βαθύτατη γνώση... του ποιητή Καντάφι γεννημένου στη Λιβύη της Αλεξάνδρειας.
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=6124473&publDate=27/2/2011
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου