"Τίς άρα μείζων εστίν;"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Πολλοί είναι ευχαριστημένοι με αυτήν την ανταγωνιστική κοινωνία. Οπωσδήποτε βρίσκουν σ΄ αυτήν πολλά πλεονεκτήματα. Μα εγώ τον ανταγωνισμό όχι μόνο τον φοβάμαι, αλλά και τον βδελύσσεται η ψυχή μου. Νομίζω ότι ο ανταγωνισμός είναι η υπερηφάνεια που έδιωξε τον άνθρωπο απ΄ τον παράδεισο. Ούτε το πνεύμα του Θεού, ούτε η γαλήνη του Ιησού εισέρχονται ποτέ εκεί όπου ο άνθρωπος ανταγωνίζεται τους άλλους ή και τον ίδιο τον εαυτό του μέχρις εσχάτων.Μακριά από μένα λοιπόν ο ανταγωνισμός. Άλλωστε κι αυτός όπως και τα άλλα πάθη του ανθρώπου ηρεμούν όταν έρχεται το γήρας και οι δυνάμεις του σώματος κάμπτονται.

Μήπως ακολουθούμε λάθος δρόμο; Μήπως στα πρώτα χρόνια της ζωής μας δίχως να το αντιληφθούμε μπαίνουμε σ΄ ένα λαβύρινθο, και σε όλη την υπόλοιπη ζωή μας προσπαθούμε να βγούμε από αυτόν, το λαβύρινθο του ανταγωνισμού; Οι κοινωνίες είναι σφόδρα ανταγωνιστικές. Ακόμα και η ίδια η οικογένεια! Αλλά το συμφέρον του ανθρώπου είναι η ειρήνη, η δικαιοσύνη και η χαρά εν πνεύματι αγίω. Ο Κύριος είπε, ότι εχθροί του ανθρώπου είναι οι οικιακοί αυτού.

Ο χώρος στον οποίο ο ανταγωνισμός είναι άγριος είναι ο χώρος των επαγγελμάτων. Δεν υπάρχει επαγγελματίας ο οποίος αργά ή γρήγορα δεν θα διαπιστώσει πως το επάγγελμά του υπήρξε ψυχοφθόρο. Οι αρχαίοι τη φθορά του ανταγωνισμού στο χώρο των επαγγελμάτων την θεωρούσαν ύβρη. Ύβρις ήταν η πράξη η οποία προσέβαλε το θείο και τιμωρούνταν με αιώνια καταδίκη στον Άδη. Η ύβρις του ανταγωνισμού στο επάγγελμα τιμωρούνταν με το μαρτύριο του Σισύφου.

Ο Κύριος απέτρεπε τον ανταγωνισμό ακόμα και όταν έχει στόχο τη βασιλεία των Ουρανών. Το που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο η τύφλωση του ανταγωνισμού το δείχνει η απίστευτη συμπεριφορά του αγαπημένου μαθητή του Ιησού Ιωάννη και του αδελφού του Ιακώβου. Ενώ ο Κύριος οδηγούνταν στο Πάθος, εκείνοι σκέφτονταν ποιος θα έχει τα πρωτεία!

Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 18 διαβάζουμε τα εξής: "Τω καιρώ εκείνω,προσήλθον τω Ιησού οι μαθηταί αυτού λέγοντες. Τίς άρα μείζων εστίν εν τη βασιλεία των ουρανών; Και προσκαλεσάμενος ο Ιησούς παιδίον έστησεν αυτό εν μέσω αυτών και είπεν. Αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. Όστις ουν ταπεινώσει εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ουτος εστίν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών. Και ος εάν δέξηται παιδίον τοιούτον εν επί τω ονόματί μου, εμέ δέχεται."

Μήπως δεν είναι ο ανταγωνισμός η εξουθένωση του μικρού, του φτωχού και του ανήμπορου; Να γιατί ο Μαμωνάς (το χρήμα της αδικίας) μισεί τον Ιησού και τη Διδασκαλία Του. Γιατί υπερασπίζεται τον μικρό, τον φτωχό και τον ανήμπορο.

Κλείνουμε το μικρό αυτό σημείωμα με μια αναγκαία υπόμνηση όσον αφορά τί κερδίζουν αυτοί που έχουν την επιθυμία να εξουσιάζουν τους άλλους. Παραθέτουμε μια παράγραφο από το βιβλίο του Γέροντος Σωφρoνίου: Ο Γέρων Σωφρόνιος στο βιβλίο του Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΖΩΗ ΜΟΥ γράφει: "Εκείνοι που κατέχονται από δυνατή επιθυμία για να αποκτήσουν δύναμη, αμαυρώνουν την εικόνα του Θεού μέσα τους.Το φως της αληθινής ζωής τους εγκαταλείπει, αφήνοντας ένα τρομερό κενό, μια απελπιστική ανία. Η ζωή χάνει κάθε νόημα."

(Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Η ζωή Του ζωή μου, Εκδόσεις Π.Πουρναρά, Θεσσαλονίκη, σ.98).

http://moschoblog.blogspot.com/2011/08/blog-post_06.html