Ο Θεός έχει μεγάλη υπομονή! Καθένας που αδικεί δοκιμάζει την υπομονή του Θεού! Έως πότε o Θεός θα επιτρέπει το Κακό σεβόμενος την ελευθερία των ανθρώπων (και των δαιμόνων); Μήπως έχει ανάγκη ο Θεός να αποδείξει οτιδήποτε; Ποιος ανακρίνει το Θεό περί δικαιοσύνης και περί αδικίας ή περί ελευθερίας και ανελευθερίας;
Στο βιβλίο του Ιώβ διαβάζουμε ότι ο Θεός επέτρεψε στο Σατανά να δοκιμάσει την πίστη του Ιώβ; Σε ποιον χρωστούσε ο Θεός να αποδείξει ότι ο Ιώβ (και κάθε δίκαιος και πιστός άνθρωπος) δεν είναι δίκαιος και πιστός από ελεύθερη βούληση δική του, αλλά επειδή υπήρξε ευνοημένος από το Θεό;
Πώς θα δεχόταν ποτέ ο Θεός να υποστεί τόσο μεγάλη δοκιμασία ένας αθώος, όπως ήταν ο Ιώβ, μόνο και μόνο για να αποδείξει στον Σατανά, ότι είναι αληθινά πιστός; Μήπως δεν γνωρίζει ο Θεός τα πλάσματά Του; Δεν γνωρίζει ότι ο Σατανάς είναι αμετανόητος και δεν πείθεται ακόμα κι όταν... πείθεται;
Δεν είναι ο ίδιος ο Θεός, που ζητεί την ελεύθερη πίστη, κι όχι την πίστη από υστεροβουλία ή καταναγκασμό; Κι αφού ο Θεός ζητεί από τον άνθρωπο την ελεύθερη πίστη, γιατί επιτρέπει να δοκιμάσει ο Σατανάς τον Ιώβ;
Μήπως ο συγγραφέας του Ιώβ έκανε κάποια υποχώρηση στο βιβλίο του, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα που γράφτηκαν ποτέ; Η Εκκλησία μας το θεωρεί θεόπνευστο και ολόκληρη ανθρωπότητα αναγνωρίζει την αξία του, κατά τη διαδρομή των αιώνων, ασχέτως αν πιστεύει κανείς στο Θεό ή δεν πιστεύει;
Γιατί ο συγγραφέας στηρίζει το έργο του στη δήθεν συμφωνία Θεού και Σατανά να γίνει ο Ιώβ πειραματόζωο για να πεισθεί (!) ο Σατανάς ότι οι δίκαιοι και οι πιστοί στο Θεό δεν είναι δίκαιοι και πιστοί από ελεύθερη βούληση, αλλά επειδή είναι ευνοημένοι;
Ο ισχυρισμός αυτός αντιβαίνει ακόμα και στην προσωπική εμπειρία του κάθε ανθρώπου. Ποιοι ζητούν το έλεος του Θεού, ευνοημένοι; Ευνοημένοι υπήρξαν οι μάρτυρες; Ας αρχίσουμε από τους Αποστόλους. Ποιος είχε καλό τέλος; Όλοι τους δέχθηκαν μαρτυρικό θάνατο. Ποιοι δέχονταν την παρηγοριά της Πίστης στο Θεό;
Οι πλούσιοι και οι ευνοημένοι και οι ισχυροί έχουν την παρηγοριά της ισχύος τους. "Η εξουσία των Αποστόλων και η δυναστεία αυτών ουκ ην εν άρμασιν, ή εν επιστήμαις, ή εν πλούτω, ή εν δυναστεία ανθρωπίνη, αλλ’ εν λόγω αληθείας, εκπορευομένου εκ του στόματος αυτών, και εν τη δυνάμει του Κυρίου ημών, του συνεργούντος αυτοίς, και τον λόγον βεβαιούντος διά των επακολουθούντων σημείων. Όσοι ουν πεισθέντες τοις λόγοις αυτών επίστευσαν και ούτοι εσώθησαν", γράφει ο άγιος Άνθιμος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων, στην Ερμηνεία του στην Αποκάλυψη.
Για ποιο λόγο λοιπόν ο Ιώβ τιμωρείται; Μήπως η εκ Θεού τιμωρία δίνει άφεση στους εκάστοτε ισχυρούς της γης; Ο Ιώβ δεν θα δεχθεί παρά τις πιέσεις των φίλων του και των οικείων του να συναινέσει ότι φταίει ο ίδιος γι΄ αυτά που παθαίνει.
Σε κάθε εποχή οι διώκτες εξαναγκάζουν τα θύματά τους να δεχθούν ότι από δική τους υπαιτιότητα υποφέρουν και όχι από την αδικία και την απληστία των διωκτών τους.
Θα υπήρχε το βιβλίο του Ιώβ, αν απροκάλυπτα κατήγγειλε τη βία των ισχυρών;
Γιατί ο Κύριος μιλούσε με παραβολές; Μόνο στους μαθητές Του δε χρησιμοποιούσε παραβολές. Για τους άλλους έλεγε, όποιος έχει αυτιά να ακούει, ας ακούσει.
Έτσι θα νιώσουμε τα λόγια του ποιητή του Ιώβ που βγαίνουν μέσα απ΄ την καρδιά και που γι΄ αυτό συγκινούν κάθε άνθρωπο, ακόμα αν και το βιβλίο του Ιώβ είναι από τα αρχαιότερα κείμενα του κόσμου, γράφτηκε την αρχαιότατη εποχή, πριν τον κατακλυσμό:
"Ω και να εγράφοντο οι λόγοι μου!
Να εντυπούντο εν βιβλίω!
Να ενεχαρόττοντο επί βράχου
δια σιδηράς γραφίδος
και μολύβδου δια παντός!
Διότι εξεύρω ότι ζη ο λυτρωτής μου,
και θέλει εγερθεί εν τοις εσχάτοις καιροίς
επί της γης.
Και αφού μετά το δέρμα μου
το σώμα τούτο φθαρή
πάλιν με τη σάρκα μου θέλω ιδεί τον Θεόν.
Τον οποίον αυτός εγώ θέλω ιδεί,
και θέλουσι θεωρήσει οι οφθαλμοί μου,
και ουχί άλλος.
Οι νεφροί μου κατατήκονται εν τω κόλπω μου."
(Κεφ. ιθ΄,23-27)
http://moschoblog.blogspot.com/2011/08/blog-post_28.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου