Τί δειλοί εστε!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Φείσαι ημών, Κύριε, κατά το πλήθος του ελέους σου,
και σώσον ημάς δια το όνομά σου το άγιον,
ότι εξέλιπον εν ματαιότητι αι ημέραι ημών."
(Ευχή της Θ΄ώρας, του Μεγάλου Βασιλείου)

Ρώτησαν ένα σύγχρονο Γέροντα, ποιο θα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στην εποχή που έρχεται και απάντησε, ο φόβος. Ο φόβος θα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στην εποχή που έρχεται. Αλλά μήπως δεν είναι ο φόβος το κυρίαρχο συναίσθημα κάθε εποχής;

Ο άνθρωπος από τότε που καταλαβαίνει τον εαυτό του μέχρι την τελευταία αναπνοή του φοβάται. Στη νεκρώσιμη ακολουθία ο στίχος αυτός φανερώνει το κυρίαρχο συναίσθημα του νεκρού που κράζει προς το Θεό ζητώντας να τον στηρίξει με τα λόγια του: "εδειλίασεν η καρδία μου, βεβαίωσόν με εν τοις λόγοις σου". Ο Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα θάρρους και δύναμης.

Ο Κύριος σε κάθε συνάντηση με τους μαθητές του τους ενθαρρύνει. Μη φοβείσθε, εγώ ειμί. Η πιο μεγάλη δύναμη του Εχθρού με τον οποίο θαρθουν αντιμέτωποι είναι ο φόβος. Γι΄αυτούς τους λέει, πως θα τους δώσει τη δύναμη να πατούν επάνω σε σκορπιούς και σε φίδια και σε όλη τη δύναμη του εχθρού και δεν θα τους βλάφτουν.

Κάποιος είπε, πως ο κόσμος μοιάζει με σπίτι που πήρε φωτιά. Η περιγραφή αυτή ταιριάζει περισσότερο στον άνθρωπο παρά στα αντικείμενα. Ο κόσμος μοιάζει με σπίτι που πήρε φωτιά ή με σπίτι την ώρα του σεισμού, γιατί οι άνθρωποι ζούνε στην κατάσταση του πανικού.

Ο άνθρωπος διαφέρει από όλα τα άλλα πλάσματα της Δημιουργίας. Είναι το μόνο όν που έχει το χάρισμα της ελευθερίας, αλλά και την ευθύνη που συνεπάγεται η ελεύθερη βούλησή του. Για όλα τα πλάσματα προνοεί ο Θεός, και τίποτε δεν ζει αυτόνομα, με εξαίρεση τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ζητεί την ευλογία του Θεού ή την αρνείται.

Εκεί όπου είναι το σώμα, εκεί συγκεντρώνονται και οι αετοί. Εκεί όπου είναι ο θησαυρός του ανθρώπου είναι και η καρδιά του. Είναι ο θησαυρός μας στον ουρανό ή θησαυρίζουμε στη γη όπου η σκουριά αφανίζει και οι κλέφτες αρπάζουν; Με άλλα λόγια είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε την ευλογία του Ιησού;

Μήπως κι εμείς ζούμε όπως οι άνθρωποι της εποχής του Νώε ή του Λωτ, σαν να μην υπάρχει θάνατος; Ο Απόστολος Παύλος λέει, πως κάθε μέρα πεθαίνει και μας προτρέπει να προσέχουμε μήπως οι μέρες της ζωής μας χάνονται μάταια. Μερικοί, λέει, έχουν παντελή αγνωσία του Θεού!

http://moschoblog.blogspot.com/2011/08/blog-post_29.html