Η αλήθεια είναι ότι κατά την διάρκεια του Σαββατοκύριακου επισκέφτηκα Γέροντες και Γερόντισες με την ελπίδα να ακούσω κάτι πνευματικό χωρίς να θέλω να ρωτήσω για ποιά γεγγονότα θα συμβούν στην συνέχεια.
Έπεσα όμως πάνω σε συζητήσεις που αφορούσαν τα σημερινά δρώμενα, όχι από την πολεμική ή πολιτική πλευρά τους αλλά από την θρησκευτική όψη,άκουσα έτσι κάποιες νουθεσίες που καμμία σχέση δεν έχουν με αυτά που έχω ακούσει μέχρι σήμερα.
Η πρώτη ήταν ότι ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός μας δίδαξε την Κυριακή προσευχή "Πάτερ Ημών" και εμείς σήμερα με την οικονομική κρίση αντί να αγαπήσουμε τον διπλανό μας και κατ' επέκταση τον Χριστό την έχουμε μετατρέψει σε "Πάτερ μου".
Η αδιαφορία προς τον διπλανό μας που υποφέρει είναι μεγάλη.
Ο έλληνας ακόμα τρώγεται για το αν φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι ή οι ιδιωτικοί αντί να βρίσκεται σε αρμονία, ενότητα και αγάπη.
Η δεύτερη νουθεσία ήταν ότι ο χρόνος που δεν εκδηλώνονται τα γεγγονότα κάποτε τελειώνει.
Κι αυτός ο χρόνος είναι κοντά.
Σε αυτό τον λίγο χρόνο που μας έχει αφήσει ο Θεός, ο κόσμος πρέπει να επιστρέψει στις εκκλησίες, να εκκλησιαστεί, να εξομολογηθεί και να μετανοήσει ώστε να είναι έτοιμος για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει εν ώρα γεγγονότων.
Κάποτε ο χρόνος θα τελειώσει και θα κλαίμε να γυρίσει ο χρόνος πίσω.
Αν δεν ανέβουμε τώρα πνευματικά με νηστείες και προσευχή, αν τώρα δεν βοηθήσουμε κόσμο που υποφέρει τότε πως θα εισακούσει ο Θεός τις προσευχές μας την ώρα που τα γεγγονότα θα τρέχουν;
Oποιαδήποτε περιέργεια για το τι, πότε, πως και που θα συμβεί καμμία πνευματική ωφέλεια δεν έχει, παρά μόνο να φροντίσουμε για την σωτηρία της ψυχής.
Για όσο καιρό ακόμα θα γίνονται Θείες λειτουργίες οι καταστάσεις θα ελέγχονται.
Μετά θα έρθουν καταστάσεις που ένας ιερέας θα έχει πολλές ενορίες, και θα ψάχνουμε να τον βρούμε.
Εκείνες τις ημέρες οι ιερείς θα κάνουν μόνο βαφτίσια, γάμους και κηδείες.
Ο άνθρωπος της σημερινής εποχής με την ευρύτερη χρήση των μέσων επικοινωνίας και της υπεραφθονίας των πληροφοριών [κομπιούτερ, ίντερνετ], συνηθίζει όλο και περισσότερο σε μια οριζόντια, επίπεδη θεώρηση της ζωής.
Ελάχιστα ασχολείται με τα "ουσιώδη του βίου".
Γι αυτό τον σύγχρονο άνθρωπο διακρίνει ένα μεταφυσικό κενό, μια έλλειψη χριστιανικής ελπίδας, με συνέπεια την συνεχή αναζήτηση υποκατάστατων της αληθινής ζωής [τηλεόραση-ίντερνετ].
Η εκκλησία του Χριστού ιδιαίτερα σήμερα, τονίζει και προβάλλει το θεμέλιο της σχέσης του ανθρώπου με τον Θεό. Διότι η σχέση και η κοινωνία αυτή είναι πράγματι η μόνη που ελευθερώνει τον άνθρωπο, τον κάνει να βλέπει ορθά τα βασικά ερωτήματα για τον κόσμο, του δίνει μόνιμη χαρά και σταθερή ελπίδα για αθάνατη αιώνια ζωή.
Το μέσο της επικοινωνίας του ανθρώπου με τον Θεό είναι ο εκκλησιασμός, η εξομολόγηση και η προσευχή.
Αυτή ανεβάζει το νου μας προς την Τριαδική Θεότητα.
Αυτή αποτελεί το πνευματικό οξυγόνο του ανθρώπου.
Με την προσευχή, ευχαριστούμε, δοξολογούμε παρακαλούμε και ικετεύουμε τον Δημιουργό μας.
Έτσι ο άνθρωπος μετέχει του Θεού και η καθημερινή μας ζωή εξαγιάζεται.
Καλή Μετάνοια και καλή δύναμη στις εξελίξεις που έρχονται.
orthodoxathemata.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου