Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Τον καιρό της διάλυσης

Λαρισινά δοκίμια
Του Μ.Ε.Λαγκουβάρδου


Εκείνο που θυμάμαι από την ορεινή κωμόπολη, όπου έζησα τα παιδικά μου χρόνια, είναι ο αέρας επάνω στα βουνά, στα Καμβούνια. Τον καιρό της διάλυσης ο αέρας φυσάει χαμηλά στη σάπια βλάστηση. Ο άνθρωπος εργάζεται πάνω στο σάπιο.

Ο ζωογόνος αέρας που έκανε να κυλούν δάκρυα χαράς στα μάγουλά μου. Ό,τι φύτρωνε στον ευλογημένο τόπο μας ήταν ξερικό, πεντανόστιμο. Τα σταφύλια, οι καρποί, τα λουλούδια, που μοσχομύριζαν, τα χειμωνιάτικα αγριολούλουδα που άνθιζαν στα χιόνια. Ο άνεμος διορθώνει κάθε παρέκκλιση απ΄ το κανονικό στον τόπο μας.

Αν νιώθεις κι εσύ, αγαπητέ αναγνώστη, την διάλυση που νιώθω, διάβασε αυτά που γράφω εδώ. Πιστεύω δεν θα παραξενευτείς, να δεις ότι για να διορθωθεί το κακό που γίνεται στον τόπο μας, πρέπει να αναζητήσουμε την ουσιαστική αιτία στο μακρινό παρελθόν, εκεί όπου άρχισε η παρέκκλιση απ΄ το κανονικό, η οποία οδήγησε στην παρούσα τραγική κατάσταση. Δεν θα παραξενευτείς, αν γυρίσουμε πίσω, στις απαρχές του πολιτισμού μας, στον Αριστοτέλη, να βρούμε το μίτο της Αριάδνης, που θα μας βγάλει από τον λαβύρινθό μας.

Ο Αριστοτέλης διακρίνει μεταξύ της ουσίας, των ουσιαστικών ιδιοτήτων των πραγμάτων και της μη ουσίας, των συμπτωματικών ιδιοτήτων. Τον καιρό της διάλυσης, όπως αυτός που επικρατεί στη χώρα μας, οι άνθρωποι βρίσκονται σε σύγχυση και δεν παρακινούνται να διακρίνουν μεταξύ του ουσιαστικού και του μη ουσιαστικού.

Η παιδεία δεν μαθαίνει στους νέους τη διάκριση αυτή. Η σύγχρονη επιστήμη, αρνείται την ουσία που μένει. Τα πάντα είναι διαρκής αλλαγή. Η ιατρική όμως δεν είναι η ίδια αν αναζητά την ουσιαστική αιτία που προκάλεσε την αρρώστια ή δεν την αναζητά και περιορίζεται στο να καταστείλει τα συμπτώματα.

Στη διάκριση αυτή ανάμεσα στο ουσιώδες και στο επουσιώδες πρέπει να σταθούμε. Αν θέλουμε να μην είμαστε σε διάλυση και σε αποσύνθεση, ως άτομα και ως κοινωνία, πρέπει να μην κάνουμε σύγχυση ως προς την ουσία των πραγμάτων.

Τα προβλήματα γενικά (πρόβλημα είναι και η διάλυση που νιώθουμε) διακρίνονται σ΄ αυτά που λύνονται, τα λεγόμενα συγκλίνοντα προβλήματα και σ΄ αυτά που δεν λύνονται, με τις μεθόδους που ταιριάζουν στα συγκλίνοντα προβλήματα, τα λεγόμενα αποκλίνοντα προβλήματα. Τα αποκλίνοντα προβλήματα λύνονται μόνον αν είναι εφικτή η διόρθωση της παρέκκλισης απ΄ το κανονικό, η οποία δημιούργησε το αποκλίνον πρόβλημα. Η ανίατη αρρώστια π.χ., αν δεν είναι εφικτή η διόρθωση της παρέκκλισης απ΄ το κανονικό είναι ένα αποκλίνον πρόβλημα, Αν μπορούσε η ιατρική να βρει το σημείο όπου έγινε η παρέκκλιση απ΄ το κανονικό και να το διορθώσει, η ανίατη αρρώστια δεν θα ήταν αποκλίνον (άλυτο) πρόβλημα.

Το ερώτημα που μας καίει τους Έλληνες τώρα είναι, αν η διάλυση ως άτομα και ως κοινωνία είναι πρόβλημα άλυτο (αποκλίνον) ή είναι πρόβλημα που συγκλίνει προς τη λύση του. Με άλλα λόγια είναι εφικτό να βρεθεί σε ποιο σημείον έγινε η παρέκκλιση απ΄ το κανονικό κι αν είναι εφικτό, μπορούμε να διορθώσουμε την παρέκκλιση αυτή και πώς;

Το θεμέλιο της σκέψης μου είναι ο Ιησούς Χριστός. Πιστεύω ότι είναι αληθινά τα λόγια, ότι "οι Άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο". Ότι το πρόβλημα της διάλυσης δεν είναι λογιστικό ή οικονομικό ή οτιδήποτε άλλο. Το πρόβλημα της διάλυσης είναι ηθικό. Πιστεύω ότι το αντίδοτο της διάλυσης και της αποσύνθεσης είναι το Άγιο Πνεύμα, που σαν τον αέρα που φυσάει στα βουνά και καθαρίζει τη σάπια βλάστηση, αναζωογονεί το σάπιο στον άνθρωπο και στην κοινωνία.

Πότε θα απελευθερωθούμε οι Έλληνες; Πότε θα βρούμε την ενότητά μας; Τίς ενώσεις τις δημιουργεί το ωραίο. Αγαπάμε το ωραίο, πιο πολύ από όλους τους λαούς του κόσμου. Διακρινόμαστε για την ψυχική μας καλλιέργεια.

"Κάθε έργον, επιτελούμενον έστω από ένα ή δύο ευσεβείς ανθρώπους, είμεθα βέβαιοι ότι γίνεται με την συνεργίαν του Πνεύματος. Διότι, όταν δεν υπάρχει προ οφθαλμών κανένας ανθρώπινος υπολογισμός και οι όσιοι αναλβάνουν τας ενεργείας όχι με σκοπόν την ιδικήν των απόλαυσιν, αλλά με πρόθεσιν να πράξουν ό,τι είναι ευάρεστον εις τον Θεόν, είναι φανερόν ότι εκείνος που κατευθύνει τας καρδίας των είναι ο Κύριος."
(Απόσπασμα επιστολής Μεγάλου Βασιλείου προς Κληρικούς Νικοπόλεως)

moschoblog.blogspot.gr

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου