Η «θεσμική ηθική» των συνδικαλιστών και των κινημάτων

Τους τελευταίους μήνες, για να μην πω τα τελευταία χρόνια, βρισκόμαστε σε μια κατάσταση αγωνιστικής γυμναστικής όλων σχεδόν των κλάδων και των επαγγελμάτων, με σκοπό; την αποτροπή των μέτρων του ΔΝΤ όπως εκφράζονται από τους εγχώριους αντιπροσώπους του.

Στο κλίμα αυτό, λοιπόν, κλείνουν υπηρεσίες, συγκοινωνίες, δρόμοι κλπ και όλη η οικονομική ζωή και η εργασία του καθενός, αλλάζει, ακυρώνεται ή μετατίθεται από τους «αγώνες για τα δίκαια αιτήματα».

Σ’ όλο αυτό το σκηνικό, βλέπουμε μια αξιοζήλευτη προσήλωση των συνδικαλιστών και των κινημάτων στη «θεσμική» αγωνιστική τακτική. Και εξηγούμαι.

Έχουμε διακοπή δρομολογίων, κλείσιμο υπηρεσιών (ΙΚΑ, εφορίες, ΤΕΕ, σχολεία κ.α.), κατέβασμα διακοπτών, πορείες και για καλύτερη εκτόνωση, σπάσιμο καμιάς βιτρίνας και ξεβράκωμα κανενός «ιδιοκτήτη-επιχειρηματία».

Και τι έγινε; Οι υποκινητές διατηρούν τις θέσεις τους, με κάποια ανταλλάγματα το πιο πιθανόν και στους υπόλοιπους μένει η «χαρά» της εκτόνωσης.

Τι θα γινόταν όμως, αν οι υπάλληλοι των ΜΜΜ μετά τη βάρδια τους πήγαιναν έξω από τα σπίτια των υπουργών μεταφορών και τους διοικητές των οργανισμών της τελευταίας 30ετίας και δεν τους αφήναν να βγουν έξω, ούτε να έχουν προμήθειες για φαγητό.

Τι θα γινόταν αν κάναν το ίδιο οι υπάλληλοι της ΔΕΗ, αντί να μου κλείνουν το διακόπτη.

Αν όλοι αυτοί και τόσοι άλλοι αντί να σφίγγουν τον κλοιό γύρω από τους υπεύθυνους σφίγγουν τη θηλιά γύρω από το λαιμό κάθε μεροκαματιάρη και κάθε μικροεπαγγελματία.

Γιατί έτσι δικαιώνεται και Πάγκαλος. Αφού δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική αντίδραση κατά των υπουργών με τις εντολές των οποίων οι διοικητές προσλάμβαναν και μοίραζαν το μιζοχρήμα, τότε πράγματι μαζί τα φάγαμε.

Τι θα χάσει ο Μπόμπολας αν του ανοίξουν λίγα τα διόδια και πόσο θα το έτσουζε αν δεν μπορούσε να βγει από το σπίτι του. Ή τι αποτέλεσμα θα είχε ο αποκλεισμός του σπιτιού του Λαλιώτη και όλων των εταιρειών του, καθώς και ο αποκλεισμός και το γκρέμισμα του αυθαίρετου του Σουφλιά από το σπάσιμο της βιτρίνας ενός καταστηματάρχη και το κάψιμο 3 υπαλλήλων μιας τράπεζας.

Ή το παραμύθι της προάσπισης των ελάχιστων αμοιβών των μηχανικών, που αναγκάζονται να δίνουν έκπτωση μαύρη για να πάρουν τη δουλειά και να φορολογούνται στο συνολικό ποσό, ενώ οι εταιρείες δεν έχουν το ίδιο πρόβλημα. Και γίνεται κατάληψη του κτιρίου κι ο μηχανικός που πάει να βγάλει εντολή πληρωμής για 100 ευρώ, θα πρέπει να κατέβει πολλές φορές να κάνει τη δουλειά του, μια και με το τηλέφωνο δεν θα βρει άκρη. Ας πήγαιναν λοιπόν έξω από τα σπίτια όλων των υπουργών ΠΕΧΩΔΕ ή όπως αλλιώς το λένε και από τους μεγαλοσυνδικαλιστάδες του ΤΕΕ.

Ας πήγαιναν οι φαρμακοποιοί έξω από τα σπίτια του Λοβέρδου και του Αβραμόπουλου κι ας αφήναν τον κοσμάκη να πάρει τα φάρμακά του.

Δεν τα σκέφτονται; Όχι δεν είναι αυτό.

Οι ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ πληρώνονται για να κάνουν τη δουλειά τους.