Ερυθρόμορφος κρατήρας του 5ου αιώνα π.Χ. με τον Γανυμήδη να σερβίρει τον Δία. |
Γεράσιμος Κοντός, «κυριακάτικη δημοκρατία», 15/6/2014, σελ. 52
Έπειτα από τόσες χιλιάδες χρόνια διαδρομής στα μονοπάτια της Ιστορίας, οι Έλληνες έφτασαν στο σημείο να δικαιολογούν την πνευματική, οικονομική και πολιτική υποτέλεια της πολιτικής τάξης τους με την επίκληση του «Ξένιου Δία» ως πρόφαση για τον «κερδώο Ερμή». Πάντα μια αναφορά στα θεία και σε κάτι ανώτερο από την βαρεία ύλη μπορεί να απαλύνει τις εντυπώσεις μιας οδυνηρής κατάστασης. Ωστόσο, αν και οι εντυπώσεις δύνανται να λειανθούν όταν το ξύδι βαφτίζεται «γλυκάδι», αλλά η ουσία παραμένει απαράλλαχτη. Το ξύδι είναι ξύδι. Η εγχώρια παραγωγή υλικών και πνευματικών αγαθών βρίσκεται στο ναδίρ την ίδια στιγμή που η αμέλεια, η κακή πρόθεση και η ροπή στα εύκολα των επικεφαλής του συλλογική βίου, οδηγούν το έθνος στην εθελοδουλεία. Ο τουρισμός, είναι μεν προσοδοφόρος σε οικονομικό επίπεδο, αλλά δεν γίνεται να αποτελέσει πρότυπο ανάπτυξης μιας ισχυρής και ακμάζουσας χώρας.