Χρειάστηκε μια ελεγχόμενη «έκρηξη» του υπουργού Εξωτερικών Δ. Δρούτσα στη Νέα Υόρκη για να πιστοποιηθεί αυτό που ο μέσος ενδιαφερόμενος πολίτης έχει διαπιστώσει από καιρό.
ΤΟ ΥΠΟ μετακόμιση Μέγαρο Μαξίμου, σε πολλούς τομείς -όλοι σημαντικοί και κρίσιμοι για τα συμφέροντα της χώρας- έχει δείξει μέχρι τώρα ότι προτιμά να χρησιμοποιεί πρόσωπα της απόλυτης εμπιστοσύνης του όταν πρόκειται για δύσκολες «ανιχνευτικές» αποστολές στο εξωτερικό, είτε για θέματα οικονομίας και επενδύσεων είτε για εκκρεμή εθνικά θέματα.
Η ΜΕΘΟΔΟΣ είναι ευρέως διαδεδομένη από την αρχαιότητα και σε πολλές περιπτώσεις αποδίδει καρπούς, όταν τα «λεπτά» αυτά θέματα χρήζουν ιδιαίτερων διαπραγματεύσεων κ.λπ., που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να γίνουν στο φως της δημοσιότητας.
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ελληνική ιδιαιτερότητα (;) συνίσταται στο ότι αυτά τα έμπιστα πρόσωπα για τις «ειδικές αποστολές», κατά κανόνα, δεν έχουν θεσμική ιδιότητα (σ.σ. ορισμένοι την αποκτούν όταν ολοκληρώσουν την «ειδική θητεία» τους). Επιπλέον, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν, ούτε ζητούν, την παραμικρή βοήθεια ή υποστήριξη από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, που έχουν, ή οφείλουν να έχουν, τους σχετικούς φακέλους, τα αρχεία, αλλά και μια συσσωρευμένη εμπειρία για τον χειρισμό τέτοιων υποθέσεων.
ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ όλων αυτών των παρασκηνιακών «ειδικών αποστολών» είναι, οι επίσημες κρατικές υπηρεσίες και οι μηχανισμοί που θα κληθούν να υλοποιήσουν τις υποθέσεις μόλις αυτές ολοκληρωθούν παρασκηνιακώς, να μην έχουν κυριολεκτικά ιδέα για το τι πραγματικά συμβαίνει μέχρι την τελευταία στιγμή, για το ποιος, πού, πότε.
ΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ παραδείγματα είναι πολλά. Λόγου χάριν, ο αντιδρών τώρα υπουργός Εξωτερικών κ. Δρούτσας, το 2003 ως εξωθεσμικός, είχε αναλάβει τις παρασκηνιακές (και ατυχείς) διαβουλεύσεις της Αθήνας για το σχέδιο Ανάν.
Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ «στόχος» του κ. Δρούτσα, ο κ. Αλεξ Ρόντος, παρέμεινε πάντα εξωθεσμικός παράγων είτε επρόκειτο τότε για την αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής απέναντι στη Γιουγκοσλαβία του Μιλόσεβιτς είτε, τώρα, στην περίπτωση των άτυπων διαβουλεύσεων για το θέμα των Σκοπίων και τη λύση του.
ΟΜΟΙΩΣ, στην περίπτωση του Αμπου Ντάμπι, πριν από λίγο, οι ουσιαστικές συζητήσεις έγιναν και με τη συμμετοχή εξωθεσμικών παραγόντων. Το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι είχε γνωστοποιηθεί, όχι όμως η διαδρομή του ή οι (πιθανολογούμενες) ενδιάμεσες στάσεις του.
ΚΑΙ ΓΙΑ να πάμε λίγο πιο πίσω, οι περίφημες διερευνητικές επαφές Ελλάδας - Τουρκίας, επί κυβερνήσεως Σημίτη, με την «παρ' ολίγον συμφωνία» είχαν και αυτές τους εξωθεσμικούς ενδιάμεσους, οι οποίοι μάλιστα συναντιούνταν σε γειτονική ειδυλλιακή ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.
ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ οι παρασκηνιακές «ειδικές αποστολές» δεν κρίνονται μόνον εκ του αποτελέσματος, αλλά και από το εάν και κατά πόσον δεσμεύουν τη χώρα στο μέλλον, χωρίς να μπορούν να αποδοθούν ευθύνες, πρακτικώς, σε κανέναν.http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=205929
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου