Αγαπώ άρα υπάρχω - Amo, ergo sum!

Στη θεία Λειτουργία το ευχαριστείν και προσφέρειν, η ευχαριστία και η θυσία, είναι τόσο στενά συνδεδεμένα, ώστε συνιστούν μια μοναδική πραγματικότητα, μια αδιαίρετη πράξη. Έτσι πρέπει να είναι απʼ αρχής μέχρι τέλους και η συνολική ανθρώπινη ζωή μας, η «Λειτουργία μετά τη Λειτουργία». Δεν μπορούμε να είμαστε αυθεντικά ευχαριστιακά ζώα, αληθινοί ιερείς της δημιουργίας, αν δεν κουβαλάμε το Σταυρό, αν δεν μετέχουμε στη θυσιαστική αυτοπροσφορά του Χριστού, του μεγάλου Αρχιερέως μας, αν δεν θυσιάσουμε με άλλα λόγια τις ζωές μας με γενναιόδωρη αγάπη, πεθαίνοντας για να μπορέσουν άλλοι να ζήσουν.

Η τέλεια αγάπη είναι η θυσιαστική αγάπη. «Να προσφέρεις τον κόσμο πίσω στον Θεό ευχαριστιακά» σημαίνει «να προσφέρεις την ίδια σου τη ζωή ως θυσία στο Θεό, για χάρη των συνανθρώπων σου». Μόνο που μια τέτοια θυσία, θα ανακαλύψουμε ότι δεν χάνουμε αλλά κερδίζουμε. Η κένωση οδηγεί στην πλήρωση, το άδειασμα του εαυτού μας οδηγεί στην πλήρωσή του. Όπως ο Κύριος μας ο ίδιος μας διαβεβαίωσε, αν απολέσουμε τη ζωή μας για χάρη Του θα την κερδίσουμε (Ματθ. 10, 39). Με τα λόγια του C.S.Lewis: «Τίποτα δε θα είναι πραγματικά δικό σου αν πρώτα δεν το παραδώσεις».

Ο Παπακωνσταντίνου και οι «χρυσοφόρες» ενεργειακές επενδύσεις

Δεν ξέρω αν ξεσήκωσε τεχνογνωσία, ως υπουργός οικονομικών, κάνοντας τα…στραβά μάτια στα δυσθεώρητα χρέη του Μr Express Service, Γιάννη Ραπτόπουλου, αλλά ο Γιώργος Παπακωσταντίνου, αποδεικνύεται τελικά πολύ γρήγορο…πιστόλι!

Με την ίδια ταχύτητα που έστειλε την ελληνική οικονομία στην…εντατική, επιμελήθηκε την «διάσωση» εγχώριων νταβατζήδων που χαροπαλεύουν και τώρα φροντίζει για την εξυπηρέτηση των γερμανικών επιχειρηματικών επιδιώξεων στον τομέα της «πράσινης ενέργειας».

Τα κατορθώματα του ως υπουργός οικονομικών είναι γνωστά. Από το νέο του πόστο όμως, στην οδό Αμαλιάδος των Αμπελοκήπων που στεγάζεται το ΥΠΕΚΑ, συνεχίζει να καταπλήσσει το πανελλήνιο με την…αποφασιστικότητα που επιδεικνύει.

Όταν ο ΓΑΠ ήταν αντίθετος με την αναδιάρθρωση και ανέλυε τις επιπτώσεις

21/2/2011
ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ HUMBOLDT ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ
(είχαν γίνει και κάποια μικροεπεισόδια με Έλληνες φοιτητές)

[Πολλοί έθιξαν το θέμα της αναδιάρθρωσης. Μάλιστα, όταν επήλθε η κρίση, όπως επισημάνατε, και καθώς διαβλέπαμε την κρίση να μας πλήττει άμεσα, στράφηκα στους συνεργάτες μου, Υπουργούς και συμβούλους, και ζήτησα να μου αναλύσουν όλες τις υπάρχουσες επιλογές:
μία ήταν η χρεοκοπία και η αναδιάρθρωση.
Εξετάσαμε, όμως, όλες τις συνέπειες και αξιολογήθηκαν ως χειρότερες, θα έλεγα, μάλιστα, και καταστροφικές οι συνέπειες της αναδιάρθρωσης, σε σύγκριση με τις δύσκολες αποφάσεις, τις οποίες τελικώς λάβαμε. Ασφαλώς, κάποιοι επλήγησαν περισσότερο και αδίκως, ωστόσο, η κατάσταση θα ήταν πολύ δεινότερη, αν είχαμε επιλέξει τη χρεοκοπία.