Για να χρωστάμε στο διηνεκές. Για να αναδείξουμε το ανθρώπινο πρόσωπο του καπιταλισμού. Γιατί οι τραπεζίτες είναι τελικά φίλοι μας.
Τι μας νοιάζει τέλος πάντων αν από διαγραφή και κούρεμα περάσαμε αμέσως σε «εξόφληση των υποχρεώσεών μας στο ακέραιο»; Τι μας νοιάζει αν θα χρωστάμε επ’ άπειρον; Τι μας ενδιαφέρει αν «επενδύσεις» σημαίνει μονοπώλια, τραστ και πολυεθνικές; Τι μας κόφτει ποιος είναι ο Τσίπρας, ποιος είναι ο Βαρουφάκης και ποιος ο Κοτζιάς; Τι σημασία έχει εν τέλει αν η αριστερά δεν είναι αριστερά;
Δεν έχουν σημασία τα πρόσωπα, οι λέξεις, οι έννοιες, οι ιδεολογίες.
Σημασία έχει το χρήμα. Για όλους. Για τους ισχυρούς έχει σημασία το πολύ χρήμα. Για τα ανθρωπάκια όπως ελόγου μας έχει σημασία το λίγο χρήμα. Τα ψίχουλα. Καμιά θεσούλα, καμιά συνταξούλα, καμιά επιχειρησούλα κτλ.
