Όταν αγαπήσεις το Χριστό

Όταν αγαπήσεις το Χριστό, κάνεις κόπο, αλλά ευλογημένο κόπο. Υποφέρεις, αλλά με χαρά. Κάνεις μετάνοιες, προσεύχεσαι, διότι αυτά είναι πόθος, θείος πόθος. Και πόνος και πόθος και έρωτας και λαχτάρα και αγαλλίαση και χαρά και αγάπη. Οι μετάνοιες, η αγρυπνία, η νηστεία είναι κόπος, που γίνεται για τον Αγαπημένο. Κόπος, για να ζεις τον Χριστό. Αλλ’ αυτός ο κόπος δε γίνεται αναγκαστικά, δεν αγανακτείς. Ό,τι κάνεις αγγάρια, δημιουργεί μεγάλο κακό και στο είναι σου και στην εργασία σου. Το σφίξιμο, το σπρώξιμο φέρνει αντίδραση. Ο κόπος για το Χριστό, ο πόθος ο αληθινός είναι Χριστού αγάπη, είναι θυσία, είναι ανάλυση. Αυτό ένιωθε και ο Δαβίδ: “Επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου εις τας αυλάς του Κυρίου”. Ποθεί με λαχτάρα και λιώνει η ψυχή μου απ’ την αγάπη του Θεού. Αυτό του Δαβίδ ταιριάζει με το στίχο του Βερίτη που μ’ αρέσει: “Συντροφιά με τον Χριστό λαχτάρησα να ζήσω, ως να φθάσει κι η στερνή στιγμή να ξεψυχήσω”.

Γιατί ο Σαμαράς συνεχίζει το «λάθος»;

Ο κ. Σαμαράς από την αρχή που άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους τα μνημόνια στην Ελλάδα, τόσο από το «ΖΑΠΠΕΙΟ Ι», όσο και από την Θεσσαλονίκη, αλλά και σε κάθε ευκαιρία μας έλεγε ότι η πολιτική του μνημονίου που ακολουθεί η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι «λάθος» και ότι ο ίδιος δεν πρόκειται ποτέ να προσχωρήσει στον παραλογισμό του «λάθους».

Σήμερα έρχεται το ίδιο το ΔΝΤ, το απόλυτα υπεύθυνο για την χάραξη της μνημονιακής πολιτικής στην Ελλάδα και λέει διεθνώς κατά τον πλέον επίσημο τρόπο, ότι η μνημονιακή πολιτκή που επέβαλε στην Ελλάδα ήταν «λάθος». Ισχυρίζεται ότι ήταν λάθος στον υπολογισμό ενός «πολλαπλασιαστή», όμως η αλήθεια είναι άλλη. Σήμερα λοιπόν, ο ίδιος ο κ. Σαμαράς που δεν ήθελε τότε να προσχωρήσει στο «λάθος», αντί τώρα να πιαστεί από αυτό το "δώρο" που του προσφέρει το ίδιο το ΔΝΤ, έχει γίνει πλέον ο πιο φανατικός υποστηρικτής του «λάθους» που οδηγεί το λαό στην εξαθλίωση και τη χώρα στο ξεπούλημα και τον διαμελισμό.