Θεολογική θεώρηση του πόνου

(Ψαλμ. 89, 10: «Και το πλείον αυτών πόνος και μόχθος»)

Ο Ψαλμωδός κάνει, μία θλιβερή διαπίστωση. Τα χρόνια της ζωής του ανθρώπου μπορεί να φθάσουν, στην καλύτερη περίπτωση, τα ογδόντα- το μεγαλύτερο όμως μέρος τους είναι πόνος και μόχθος. Είναι σύμφυτος ο πόνος -και ο ψυχικός και ο σωματικός- στη ζωή μας, ως μία όψη του υπάρχοντος στον κόσμο κακού. Αυτό επιβεβαιώνει και ο λόγος του Ιησού Χριστού: «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε». Δεν υπόσχεται στους πιστούς Του κάποιο ουτοπικό – άλυπο βίο. Συμπληρώνει όμως: «αλλά θαρσείτε. ΕΓΩ νενίκηκα τον κόσμον». συνεπώς και τα κακά του κόσμου. Μέσα σ’ αύτη την εν Χριστώ δυνατότητα υπέρβασης του πόνου εύχεται και η λειτουργική μας σύναξη: « Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν». Η διαπίστωση, συνεπώς, της πραγματικότητας του πόνου δεν αίρει την αναζήτηση της δυνατότητας απαλλαγής από αυτόν. Πώς μπορούν αυτά να κατανοηθούν;

Γιατί πιστεύουν οι Έλληνες στην Υπερθέρμανση -συγγνώμη- στην Κλιματική Αλλαγή;

Μα γιατί από το πρωί ως το βράδυ, από βρωμοφυλλάδες έως σοβαρές εφημερίδες, από καθηγητές Πολυτεχνείου μέχρι δασκάλους στο χωριό, από την WWF μέχρι την Τράπεζα της Ελλάδος, με όλους αυτούς συντονισμένους, λαδωμένους και πιεσμένους να παπαγαλίζουν τα ίδια και τα ίδια ψέματα, επαναλαμβάνουν τις λέξεις "Υπερθέρμανση" ή "Κλιματική Αλλαγή" και ότι κάνει κάτι τρομερό, σε Κινέζους, συνταξιούχους, παιδάκια, εντομάκια, αρκουδάκια κλπ.

"Iδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα" κ. Παπαδήμο

Tώρα που σε έκαναν Πρωθυπουργό γιατί ΔΕΝ ΖΗΤΑΣ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ από αυτούς που μας τα ΕΚΛΕΨΑΝ;

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 19/01/2001

Πάσα στο ΥΠΕΞ από Παπαδήμο για το δάνειο της κατοχής

Το θέμα του κατοχικού δανείου, που αναγκάστηκε να χορηγήσει η Ελλάδα το 1942 στις δυνάμεις κατοχής, συζητήθηκε στη χθεσινή συνάντηση αντιπροσωπείας του Εθνικού Συμβουλίου για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών προς τη χώρα μας, με το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Λουκά Παπαδήμο.