«Οι περισσότεροι που ωμίλησαν μέχρι τούδε από την θέσιν αυτήν επήνεσαν τον νομοθέτην, ο οποίος εις το έθιμον της δημοσίας δαπάνης κηδείας επρόσθεσε την απαγγελίαν του επιταφίου λόγου, διότι έκρινεν, ότι αρμόζει τοιαύτη ν' απονέμεται τιμή κατά την ταφήν των νεκρών του πολέμου. Αλλ' εγώ θα νόμιζα αρκετόν προς άνδρας, οι οποίοι δι' έργων εδείχθησαν γενναίοι, να εκδηλούνται και αι τιμαί δι' έργων, οποία είναι όσα βλέπετε παρομαρτούντα εις την υπό της πόλεως παρασκευασθείσαν επιτάφιον αυτήν τελετήν, και να μη εξαρτάται η υστεροφημία πολλών ανδρών από την ευγλωττίαν ή έλλειψιν ευγλωττίας του ρήτορος».
Θουκυδίδου «Περικλέους Επιτάφιος», έκδοση της Βουλής των Ελλήνων, σελ. 17.
