Σουρεάλ καταστάσεις 2020 μ.Χ.

Αν πάτε σε τράπεζα, δεν κολλάει...
Αν πάτε όμως σε καφετέρια ή ταβέρνα κολλάει...
Αν πάτε σε σούπερ μάρκετ δεν κολλάει...
Αν πάτε όμως στο πάρκο κολλάει.
Αν πάρετε ταξί δεν κολλάει....
Αν πάτε στη παραλία κολλάει....
Αν πάτε στο φούρνο δεν κολλάει...
Αν πάτε όμως σε κατάστημα παπουτσιών κολλάει....
Αν πάτε στις λαϊκές δεν κολλάει...
Αν πάρετε όμως τα βουνά κολλάει....
Αν πάρετε λεωφορείο δεν κολλάει...
Αν πάρετε όμως το αυτοκίνητο σας χωρίς έντυπο κολλάει...
Αν πάτε στο αεροδρόμιο κολλάει και δεν κολλάει ανάλογα τη πτήση...

«Δόξα σοι, Κύριε»

Όλα πρέπει να τα περνάμε με παιδική υπακοή, και τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα, και για όλα να δοξάζουμε τον καλό Θεό. Για παράδειγμα, ήλθε μια θλίψη ή αρρώστια. Θα πούμε: “Δόξα σοι, Κύριε”. Πολλαπλασιάστηκαν οι θλίψεις ή οι ασθένειες, πάλι: “Δόξα σοι, Κύριε”. Πολύ μεγάλες θλίψεις και ασθένειες δυνάμωσαν και μας οδηγούν στον τάφο και πάλι: “Δόξα σοι, Κύριε”, γιατί με τον θάνατο θα ζούμε αιώνια και θα χαιρόμαστε “εν ταις λαμπρότησι των αγίων”. Γι’ αυτό ό,τι κι αν μας συμβεί, για όλα να ευχαριστούμε τον Θεό και να λέμε: “Δόξα σοι, Κύριε”.

Η δεισιδαιμονική αντίληψη της Ιστορίας…

Η οκνηρή σκέψη δεν είναι μόνο μια τυπική σκέψη του μαύρου-άσπρου. Είναι μια «τεμπέλικη» σκέψη που την κουράζουν αβάστακτα οι Αντιφάσεις, οι Περιπλοκές, οι Ποικιλίες και οι Πολυχρωμίες της Πραγματικότητας. Αυτή βλέπει μόνο τις πεδιάδες, τις ισιάδες και όχι τα βουνά, τους λόφους, τους χείμαρρους και τα χαντάκια, τις καμπύλες και τις στροφές…

Η «τεμπελιά» της οκνηρής σκέψης είναι τέτοια που ΙΣΟΠΕΔΩΝΕΙ, Απλουστεύει και Σχηματοποιεί την πραγματικότητα, την αφυδατώνει από τους Ιστορικούς χυμούς της, της αφαιρεί κάθε Κοινωνική Αντίφαση και Διαλεκτική Κίνηση, κάθε Πολιτική Δράση.

Όταν αφαιρείς την ΚΙΝΗΣΗ από τα πράγματα τα απονεκρώνεις. Μοιραία, κατόπιν, κατρακυλάς σε δεισιδαιμονικές ερμηνείας των πραγμάτων…