Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου...

Σήμερον γενvάται εκ Παρθένου, ο δρακί τήν πάσαν έχων κτίσιν.
Ράκει καθάπερ βροτός σπαργαvούται, ο τή ουσία αναφής.
Θεός εν φάτνη ανακλίνεται, ο στερεώσας τούς ούρανούς πάλαι κατ' αρχάς.
Εκ μαζών γάλα τρέφεται, ό εν τή ερήμω Μάννα ομβρίσας τώ Λαώ.
Μάγους προσκαλείται, ο Νυμφίος τής Εκκλησίας.
Δώρα τούτων αίρει, ο Υιός τής Παρθένου.
Προσκυνούμέν σου τήν Γένναν Χριστέ.
Δείξον ημίv καί τά θείά σου Θεοφάνεια.

Το δέντρο, το ξωτικό και ... η φάτνη

Στην αρχή ήταν μια μικρή φάτνη φτιαγμένη από παιδικά χέρια. Κάπου – κάπου και ένα μικρό καραβάκι, αφιέρωμα των θαλασσοδαρμένων ναυτικών («τί Σοί προσενέγκωμεν Χριστέ...») ... Στο εσωτερικό του σπηλαίου, όπου δεν υπήρχαν «σκῆπτρα καί θρόνοι ἀλλ’ ἐσχάτη πτωχεία», διέκρινες πρόσωπα σεμνά και απέριττα, την ταπεινή κόρη Μαριάμ, τον δίκαιο Ιωσήφ, τους απλούς ποιμένες και τους μάγους με τα δώρα. Και στη μέση ο Άπειρος Θεός, ως βρέφος σπαργανωμένο, κείμενον εν τη φάτνη ανάμεσα στα ζώα. Άγγελοι «παρέκυπταν» για να θαυμάσουν το γεγονός... Τι απίστευτη σύναξη! Τι ασύλληπτο μυστήριο! Πότε είδε ή πότε θα ξαναδεί κάτι παρόμοιο η πλάση («Τῶν γηγενῶν τίς ἤκουσε, ἤ τίς ἑώρακε ποτέ τοιοῦτον...»);

Ήταν άνθρωπος...

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα. Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.

Ανελλήνιστος! Ανακάλυψε «ενεστώτα διαρκείας» στην ελληνική!

«Χρησιμοποίησα σε όλα τα παραπάνω τον αόριστο και όχι τον ενεστώτα διαρκείας της προηγούμενης κυβέρνησης», ξεστόμισε μόλις τώρα ο τραγικός Παπανδρέου στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό.

Φίλε μετανάστη προσοχή: Ενεστώτα διαρκείας έχει η αγγλική, όχι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ γλώσσα.

Κι από κάτω χειροκροτούσαν. Θλίψη.
Πόσο δίκιο είχε ο Γιανναράς...

Η Θεία Χάρις

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

«Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Εξομολογείσθε τω Κυρίω ότι αγαθός.»

Σε όλους είναι έντονη η ανάγκη για τη Θεία Χάρη, αλλά δεν είναι σε όλους συνειδητή. Σε όλους είναι έντονη ακόμα και σε κείνους που δεν άκουσαν ακόμα για τον Ιησού και δεν Τον έχουν βάλει μέσα στην καρδιά τους.

«Μάθαμε να πιστεύουμε ότι το Μεγάλο Πνεύμα βλέπει και ακούει τα πάντα και ότι ποτέ δεν ξεχνάει πως από δε και πέρα θα δώσει σε κάθε άνθρωπο ένα σπίτι-πνεύμα σύμφωνα με τις ερημιές του… Αυτό πιστεύω, και όλοι οι άνθρωποί μου πιστεύουν το ίδιο.”

Parlez-vous français?

Οι ιππουργοί του ιππογραφοσυλλέκτη Ανθιππάτου, -έστω κι αν δεν έχουν καθοριστεί οι αρμοδιότητές τους, έστω κι αν δεν έχει προσδιοριστεί ο ρόλος τους,- δικαιούνται και αυτοί να προσλαμβάνουν ειδικούς συμβούλους και συνεργάτες, ώστε να ασκούν (;) τα καθήκοντά τους (;;) στηριγμένοι στις εξειδικευμένες γνώσεις και την εγνωσμένη εμπειρία αυτών των μετακλητών υπαλλήλων τους. Έτσι, ενώ ακόμη και για τα ενδότερα του Μαξίμου παραμένουν άγνωστα, ακαθόριστα κι απροσδιόριστα τα καθήκοντα και οι αρμοδιότητες του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας κυρίου Σωκράτους Ξυνίδη, ο πολυάσχολος Αναπληρωτής, -με απόφασή του, δημοσιευθείσα στο υπ’ αριθμ. 398 φύλλο του τεύχους ΥΟΔΔ του ΦΕΚ της 13ης Δεκεμβρίου 2010,- διορίζει στο Πολιτικό του Γραφείο μετακλητή υπάλληλο «πτυχιούχο του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στη Γαλλική Λογοτεχνία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης».

Καλά χριστούγεννα στους Έλληνες, «άι σιχτίρ» στους νεοταξίτες.

Γράφει ο Κλεισθένης.

Συνήθως τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων αφιερώνουμε ευχές.
Η Ελλάδα πέρασε πολλές φορές δύσκολα χρόνια υπό κατοχή, από τα αρχαία χρόνια πολλοί επεδίωξαν να την σφετεριστούν, τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τους Πέρσες, τους Ρωμαίους, τους Φράγκους, τους Τούρκους, τους Γερμανούς;
Όλοι κατόρθωσαν να καταλάβουν τα Ελληνικά χώματα μα κανένας τους την Ελληνική ψυχή.
Σήμερα πάλι η Ελλάδα μας βρίσκεται, χάρη στα «μπουμπούκια» της πολιτικής, υπό κατοχή. Ο λαός μας δέχεται οικονομική επίθεση και γίνεται «πειραματόζωο» της νέας τάξης και της παγκοσμιοποίησης.