Η σάπια ελίτ της Ελλάδας.

Υπάρχουν πολιτικές ελίτ οι οποίες δεν είναι κλειστές, αλλά ανανεώνονται συνεχώς από υγιείς κοινωνικές δυνάμεις. Υπάρχουν οικονομικές ελίτ που αναδεικνύονται μέσα από την παραγωγική διαδικασία. Υπάρχουν πνευματικές ελίτ οι οποίες αναδεικνύονται μέσα από την μελέτη, την έρευνα και την πνευματική προσφορά τους στην κοινωνία. Στη χώρα μας δυστυχώς δεν συμβαίνει τίποτε από όλα αυτά.

Η δική μας πολιτική ελίτ είναι κλειστή. Τόσο ο εκλογικός νόμος, όσο και η δια βίου παραμονή των ίδιων προσώπων και των απογόνων τους στην πολιτική σκηνή της χώρας, δημιουργεί μια κλειστή κάστα με την ψυχολογία της κλειστής ομάδας. Έτσι όμως δεν δίνονται ευκαιρίες σε νέα αξιόλογα άτομα να ασχοληθούν με την πολιτική και να προσφέρουν πραγματικά στον τόπο.

Λεονταρισμοί

«Το ΠΑΣΟΚ θέτει ως κυρίαρχη κόκκινη γραμμή την προστασία της πρώτης κατοικίας όσων αποδεδειγμένα δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν».

«Η πρώτη κατοικία των κοινωνικά αδύναμων πολιτών και όσων αποδεδειγμένα εξαιτίας της κρίσης δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους θα προστατευθεί απολύτως. Αυτό δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση. Τελεία και παύλα, δήλωσε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς».

«Μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης που είχαν στο Μέγαρο Μαξίμου ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, με εκπροσώπους των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, ο πρόεδρος και διευθύνων της Τράπεζας Πειραιώς, Μιχάλης Σάλλας απαντώντας σε σχετική ερώτηση τάχθηκε κατά της απελευθέρωσης των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας σημειώνοντας ότι οι Τράπεζες δεν θέλουν να φορτωθούν χαρτοφυλάκια των 50, των 70 ή των 100 χιλιάδων ευρώ. «Οι τράπεζες δεν αντιμετωπίζουν θέμα πλειστηριασμών, δεν υπάρχει λόγος, δεν πρέπει να γίνει και δεν βλέπω να γίνεται».

Όταν τα μήλα είναι ξινά...

γράφει ὁ Δημ. Νατσιός, Δάσκαλος-Κιλκίς

«Ὅταν τὰ μῆλα εἶναι ξινὰ δὲν φταῖνε τὰ μῆλα, ἀλλὰ οἱ μηλιὲς» (ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς)

Ἡ δεκαετία τοῦ ’80, τὸ ψηλαφητὸν σκοτάδι τοῦ νεοελληνικοῦ βίου, στάθηκε δεκαετία χαμένων εὐκαιριῶν καὶ ξεπεσμένων ὀνείρων, φθορᾶς καὶ διαφθορᾶς καὶ γενικευμένου σαλταδορισμοῦ – μ’ ἕνα λόγο κλίμα σκυβαλοκρατίας, ὅπου ὁ ὑστερῶν σὲ κακοποιὸ εὑρεσιτεχνία ἔνιωθε ὅτι κοροϊδοπιανόταν καὶ ἀδικεῖ ἑαυτόν.

Τότε ἐγκαινιάσθηκε καὶ μία νέα μορφὴ κοινωνικῶν διεκδικήσεων: οἱ καταλήψεις. Θὰ θυμοῦνται οἱ παλαιότεροι τὴν κατάληψη τῆς ἐθνικῆς ὁδοῦ ἀπὸ ὀργισμένους φιλάθλους ἐπαρχιακῆς ὁμάδας, διότι βρέθηκαν στὰ οὖρα ποδοσφαιριστή της παράνομες οὐσίες, πράγμα ποὺ συνεπαγόταν ἀφαίρεση βαθμῶν καὶ ἀπώλεια πρωταθλήματος, πράγμα ἀφόρητο γιὰ τὸν ὑπερήφανο λαὸ τῆς πόλης. Ἡ κατάληψη πέτυχε, τὸ περιβόητο «πολιτικὸ κόστος» ἐξουδετέρωνε ὁποιαδήποτε σκέψη τῶν κυβερνώντων γιὰ δυναμικὴ καὶ νόμιμη, κυρίως, ἀντίδραση. Τά… οὖρα κέρδισαν τὴν ἐξουσία, διότι τέτοιο ἦταν καὶ τὸ ἐπίπεδό της.

Ο εωσφορικός τζιχαντισμός των μαρξιστών

Η οικογένεια του Αγίου
Νεομάρτυρα π. Παύλου
Ανσίμωφ. Στο μέσον
ο συγγραφέας
Γεώργιος Ανσίμωφ.

«Εν τω μεταξύ στην εκκλησία έρχονταν πολλές φορές κάποιοι κομματικοί. Φορούσαν παλτό ή στρατιωτική στολή, ή δερμάτινα σακκάκια. Συμπεριφέρονταν σα να ήταν σε σκουπιδότοπο. Έφτυναν, έσβηναν τα τσιγάρα τους στους τοίχους του Ναού, βρώμιζαν το Ναό με λάσπες και σκουπίδια. Οι κάτοικοι της περιοχής και οι μοναχές της αγίας Σκέπης προσπαθούσαν με κάποιο φόβο και δισταγμό να τους πλησιάσουν και να τους ρωτήσουν τι θα γίνει με το Ναό. Οι άγνωστοι αυτοί άνθρωποι, με αναίδεια, με ειρωνεία και σαρκαστικό γέλιο, απαντούσαν δυνατά, πάντα μιλούσαν δυνατά για να σκορπίζουν τον φόβο. [...] Θα τον ανατινάξουμε! Πρώτα όμως θα πάρουμε και θα μοιραστούμε ό,τι καλύτερο έχει. Τα μάρμαρα, τις πλάκες του δαπέδου, τις πόρτες, τα παράθυρα, τα ασημένια σκεύη».
Γεωργίου Π. Ανσίμωφ, «Εχθρός του Λαού. Η σταυρική πορεία του Αγίου Νεομάρτυρα π. Παύλου Ανσίμωφ, 1891-1937», εκδόσεις Αρχονταρίκι, σελ. 130

Οι δανειστές επιμένουν στην παραδειγματική τιμωρία των Ελλήνων.

Οι δανειστές επιμένουν στην παραδειγματική τιμωρία των Ελλήνων, προς παραδειγματισμό άλλων λαών. Κανένα άλλο νόημα δεν έχει πλέον αυτή η τιμωρητική διάθεση σε βάρος μας. Εμείς όμως, όχι μόνο το ανεχόμαστε αυτό, αλλά ανεχόμαστε κι από πάνω, να μας εξουσιάζει και να μας νέμεται οικονομικά το ίδιο το πολιτικό σύστημα που μας χρεοκόπησε. Είμαστε εντελώς για τα μπάζα;

Οι δανειστές εκείνο που θέλουν πάντα είναι να παίρνουν τα χρήματά τους πίσω στο ακέραιο μαζί με τον συμφωνηθέντα τόκο. Αν σε βρουν μπόσικο μπορεί να σου αρπάξουν πολλά περισσότερα, όπως συμβαίνει στην περίπτωσή μας.