Μπένυ αλλά δεν βγαίνει!!!!!

Βενιζέλος Ευάγγελος: Το άλλο όνομα της πολιτικής κωλοτούμπας! Η πορεία του στο Πασοκ, σχεδιασμένη με όραμα, και μοναδικό στόχο την αρχηγία του κόμματος, ήταν μια πορεία με μπόλικες στροφές αριστερά και δεξιά προκειμένου να επιτύχει τον στόχο.

Εξ άλλου οι πολιτικοί ελιγμοί και η ατέλειωτη ρητορική του, κενή περιεχομένου πάντα και με όρους δικονομικούς και δασκαλίστικους ήταν και εξακολουθεί να είναι το μεγάλο του όπλο!

Έτσι έχει πορευτεί όλα αυτά τα χρόνια και έτσι συνεχίζει, μια και αυτή η τακτική τον έφερε στα ανώτερα αξιώματα της πολιτικής!

Φρόντισε από πολύ νωρίς να εξασφαλίσει την ατιμωρησία και την ασυλία όλων των αρπακτικών-υπουργών και να την κατοχυρώσει και συνταγματικά.

Οι πολιτικές οικογένειες θέλουν μείωση του αριθμού των βουλευτών.

Όποιο μέλος πολιτικής οικογένειας και αν ακούσετε στα ΜΜΕ, υποστηρίζει τη μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200. Ως βασικό επιχείρημα προτάσσουν το ότι η δημοκρατία μας είναι ακριβή και πρέπει συνεπώς να γίνει πιο φτηνή. Το επιχείρημα αυτό το στηρίζουν και τα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Για σκεφτείτε όμως λίγο, γιατί άραγε τα μέλη των πολιτικών τζακιών θέλουν μείωση του αριθμού των βουλευτών; Δεν επιθυμούν μήπως να επανεκλεγούν;

Ποιο ΚΚΕ; Ζήτω η τρόικα!

Ο Χάρρυ Κλυνν, τη δεκαετία του ’80, έλεγε ότι στη Σοβιετική Ενωση με ένα μπλουτζίν ή με μια οδοντόπαστα «έβγαζες γκόμενα». Οι τυχεράκηδες δημότες της κομμουνιστικής Εδέμ συνωστίζονταν στις ουρές για να πάρουν γάλα, ψωμί, φρούτα ή κρέας (σπανίως το τελευταίο) με δελτίο. Σε γενικές γραμμές η κατάσταση ήταν τόσο ωραία που ήθελαν άπαντες να πάρουν μεταγραφή για την «κολασμένη» Δύση, αλλά οι κλειδοκράτορες του κόμματος δεν τους άφηναν. Σιχαίνονταν τη μοναξιά, βλέπετε, και γι’ αυτό είχαν τοποθετήσει τείχη, αγκαθωτά και ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα και συμπαθέστατους φρουρούς με εντολές να πυροβολήσουν οποιονδήποτε έκανε την αποκοτιά να αποπειραθεί να δραπετεύσει. Η Σοβιετική Ενωση έπεσε. Εξαϋλώθηκε. Η φτώχεια όχι. Ηταν η πρώτη που κατάφερε να αποδράσει και βρήκε καταφύγιο στη φιλόστοργη Ευρωπαϊκή Ενωση (υποκατάστημα της γερμανικής καγκελαρίας, με πληθώρα αντιπροσωπιών σ’ ολόκληρη τη γηραιά ήπειρο). Με το κοινό νόμισμα και τη στιβαρή καθοδήγηση αναστημάτων όπως η κυρία Μέρκελ, οι απόμαχοι κομισάριοι του σοβιέτου νιώθουν πλέον σαν στο σπίτι τους. Λίγες λεπτομέρειες λείπουν για να επιτευχθεί η πιστή αντιγραφή της μεγάλης πατρίδας του Στάλιν, του Μπρέζνιεφ και του Αντρόποφ.

Οι εξήντα ιερομάρτυρες του Ιρκούτσκ

Κατά τα έτη 1930, 1931 και 1932 ταξίδεψα σ' ολόκληρη την Σιβηρία με μία επιστημονική αποστολή*. Τό 1933 τα τα­ξίδια μας οδήγησαν στο Ιρκούτσκ, στο Νίζνιε-Ουντίνσκ και μετά στο Μπαλαγκάνσκ. Η πόλι Κατσούγκ βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Λένα, 140 μίλια από το Ιρκούτσκ. Από την Κατσούγκ υπήρχε δρόμος για το Νίζνιε-Ουντινσκ και το Μπαλαγ­κάνσκ, που περνούσε εξ ολοκλήρου μέσα α­πό την τάϊγκα (ζώνη των δασών). Δεν υπήρχαν κάτοικοι· μόνο κρατούμενοι, που δούλευαν στην κα­τασκευή κάποιου έργου. Στους καταυλισμούς γύρω από την Κατσούγκ κυριαρχούσε τότε ανήκουστη βαναυσότητα. Χωρίς κανέ­ναν απολύτως λόγο πυροβολούσαν, χτυ­πούσαν και μαστίγωναν τους ανθρώπους. Οι συνθήκες διαβιώσεως ήταν φρικτές. Εξήντα έως ογδόντα άνθρωποι στοιβάζονταν σ' ένα κοιτώνα, με δύο σειρές σανίδες για κρεβάτια. Σε περίπτωση που κάποιος από τους κρατουμένους δεν ολοκλήρωνε την ημερήσια εργασία που του ανετίθετο, οι φύλακες του καταυλισμού είχαν το δικαίωμα να του κάνουν ό,τι ήθελαν. Άφηναν τους κρατουμένους για τιμωρία μία εβδομάδα στο ύπαιθρο. Οι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα και το κρύο.