Για τον ιερό φόβο του Θεού

«Ο φόβος του Θεού είναι ρίζα κάθε καλού έργου. Ούτε ένα λεπτό να μην απομακρύνεται από την καρδιά σας. Σαν το κερί ν’ ανάβει και να φωτίζει όλους τους λογισμούς, όλες τις εσωτερικές κινήσεις της καρδιά σας. Αυτός θα σας διδάξει να βαδίζετε σωστά, να εργάζεστε το κάθε τι σαν έργο του Θεού. Αυτός θα σας διδάξει να στέκεστε, όπως εκείνοι που βρίσκονται μπροστά στον βασιλέα. Αυτός θα σας διδάξει να προχωρήσετε, όπως προχωρούν εκείνοι που κρατούν ένα ποτήρι γεμάτο νερό, από το οποίο δεν πρέπει να στάξει ούτε μια σταγόνα. Όταν η εσωτερική ζωή πάρει αυτά τα χαρακτηριστικά, τότε θα συνειδητοποιείται κάθε απρεπής κίνηση του νου και της καρδιάς. Αμέσως τότε θα ανακρίνεται ενώπιον του Θεού και θα απομακρύνεται με την μετάνοια και τον αποφασιστικό αγώνα για την κάθαρση».

Μόνο καλά νέα!

Στη στεριά δεν ζει το ψάρι και η απαισιοδοξία δεν έχει θέση στην Ελλάδα της Δικαιοσύνης, της Παιδείας, της Ανάπτυξης. Ολα βαίνουν κατ' ευχήν

Ποιος μπορεί να παραπονεθεί και να ληφθεί σοβαρά υπόψη σε μια χώρα που έχει σωθεί περισσότερες φορές από τους ηθοποιούς σε χολιγουντιανές ταινίες δράσης; Ουδείς. Ο,τι κι αν πει ο κακοπροαίρετος, μπορεί οποιοσδήποτε να τον αποστομώσει με ακλόνητα επιχειρήματα. Πρώτο και καλύτερο: Είχαμε εξαιρετικούς κυβερνήτες και έρχονται ακόμα καλύτεροι! Ο Βενιζέλος επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ ήταν απλός υπουργός. Επί Ν.Δ. έγινε αντιπρόεδρος κυβερνήσεως! Τώρα αληθινά δεν θα ξέρουμε τι να πρωτοδιαλέξουμε, αφού και ο ΓΑΠ ξαναμπαίνει «στο κάδρο» (φράση που λένε στα κανάλια και ηχεί γλαφυρή) και ο ΣΥΡΙΖΑ καλπάζει σαν μαύρο άτι σε ιπποδρομίες του Ασκοτ, τις οποίες παρακολουθούν παρέα η Γιάννα και η Μαριάννα.

Η αναδιάρθρωση που δεν έγινε

Έχω αφιερώσει μια ενότητα με αναρτήσεις σε αυτό το θέμα...

Όλοι οι χειρισμοί μας, από τον απερίγραπτο ΓΑΠ (και ίσως από την χαμένη ευκαιρία του ΚΚ του Β' -- τα Δεκεμβριανά του 2008 ήταν καταπληκτική ευκαιρία) είναι σκέτη θλίψη.

Βέβαια, είμαι έξω από τον χορό, και η εκ των υστέρων, ή η κατόπιν εορτής κριτική είναι εύκολη, αλλά:

α) Πήγαμε πάντα ξυπόλυτοι στ' αγκάθια
β) Πιστέψαμε τι μας είπε ο κάθε υπαλληλίσκος ξένης πρεσβείας, ή ντόπιος μαυραγορίτης
γ) Αρνούμαστε να δούμε τι σημαίνει ότι έχουμε χρεοκοπήσει (από περίπου τον Μάρτιο του 2000
δ) Αρνούμαστε να παραδεχτούμε τι σημαίνει "έχουμε χρεοκοπήσει"
ε) Πιστέψαμε ότι με εξευμενισμούς ή με εκχωρήσεις και ξεβρακώματα "κάτι θα γίνει"