"Το ωραίο δημιουργεί τις ενώσεις"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Το ωραίο δημιουργεί τις ενώσεις" λέει ο άγιος Διονύσιος Αρεοπαγίτης. "Ωραίο", λέει ο Θωμάς ο Ακινάτης, "είναι η ακτινοβολία της αλήθειας". Άρα ό,τι είναι ψεύτικο, επιτηδευμένο, δεν είναι ωραίο.

Συνήθως στον πόνο του ο άνθρωπος είναι αληθινός. Υπάρχουν βέβαια πολλοί οι οποίοι δεν είναι γνήσιοι ούτε στον πόνο τους. Αυτό συμβαίνει από ένστικτο, επειδή στον πόνο μας γινόμαστε στόχος. Γι΄ αυτό στον πόνο μας κρυβόμαστε από τους άλλους κι όταν δεν μπορούμε να κρυφτούμε σκεπάζουμε το πρόσωπό μας για μην δουν τη λύπη μας.

Ένα βράδι καθόμουν στο πεζούλι ενός ιερού ναού. Ήρθε κάποιος ποδηλάτης. Έστησε το ποδήλατό του στον κορμό ενός δένδρου και κάθησε δίπλα μου κι άρχισε να μου μιλάει για τον εαυτό του, για τη δύσκολη ζωή του, για τη γυναίκα του που τον καταφρονεί γιατί είναι άνεργος... "Πίνω πολύ. Το στόμα μου βρωμάει" είπε σκεπάζοντας το στόμα του με το χέρι του.

Ο «αριστερός» κύριος …Μάρσαλ!

Ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ ως αντίδοτο στην πολιτική της λιτότητας! Αυτό, όπως και αν ηχεί, αποτελεί αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ως κεντρική του πολιτική τη συγκρότηση κυβέρνησης της Αριστεράς που θα ακυρώσει το μνημόνιο! Το διατύπωσε με τον πιο επίσημο τρόπο ο πρόεδρος του κόμματος Αλέξης Τσίπρας απ’ τις Βρυξέλλες, όπου και έγινε δεκτός με «τιμές πρωθυπουργού» απ’ το σοσιαλδημοκράτη πρόεδρο του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς.

Καταρχήν αισθάνεται κανείς την ανάγκη να διατυπώσει μια απορία γενικής φύσης: Πως είναι δυνατόν ένας Αριστερός και μάλιστα ένας Έλληνας Αριστερός να κάνει σημαία του το σχέδιο Μάρσαλ;

Το «Σύστημα» σπάει και… σφάζεται!

Γιώργος Παπανικολάου

Πολύ θα μιλήσουν για κακό ή και «ύποπτο» timing. Και δεν θα έχουν άδικo. Το γεγονός ότι το κυρίαρχο ως τώρα «σύστημα» της χώρας δείχνει να… ξεκατινιάζεται ανηλεώς ούτε ανεξήγητο είναι, ούτε βέβαια και τυχαίο.

Όμως, η πιο σημαντική -επί της ουσίας- «σύμπτωση» είναι ότι αυτή η σφαγή «αδελφών» ή έστω «συγγενών», εντός του συστήματος, σημειώνεται σε μια περίοδο όπου, ενώ το ίδιο βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, εξακολουθεί να πλήττει τους αδύναμους, τους εύκολους στόχους, παρασυρόμενο από την ολέθρια δυναμική της κατεστημένης «αντίληψής» του.

Όταν την ίδια ώρα που πλήττονται βάναυσα μισθωτοί, συνταξιούχοι, πολύτεκνοι και χαμηλόμισθοι δημόσιοι υπάλληλοι (όπως οι ένστολοι) κυκλοφορούν λίστες «ύποπτων» εν ενεργεία πολιτικών, σημειώνεται ανοικτή σύρραξη περί προνομίων μεταξύ βουλευτών και δικαστικών κι αποκαλύπτεται περίτρανα η ισχύς και η διαπλοκή του χρήματος σε καραμπινάτες περιπτώσεις όπως αυτή του περίφημου πλέον κ. Καρούζου, κι αρκετών άλλων, είναι ξεκάθαρο ότι η κατάσταση τείνει να ξεφύγει.