Η κορδωμένη ημιμάθεια

«Κυρία Πρόεδρε, το φαγοπότι μου προς εσάς» ή «το ξεφάντωμά μου προς εσάς, το γλέντι, το τσιμπούσι μου». Όμως, Πρόεδρος είναι αυτή, και γυναίκα, κυρία· ας το πω καλύτερα, σκέφτηκε· «ευωχία» λόγου χάρη, και όντως είπε: «Κυρία Πρόεδρε, την ευωχία μου προς εσάς»!

Μα αλήθεια είπε; τόσο αγράμματος; ποιος; Ο Ζουράρις; πάλι;

Γιατί βεβαίως η ευωχία, σε όλα τα λεξικά, Λίντελ-Σκοτ, Δημητράκο, Σταματάκο, Κριαρά, Μπαμπινιώτη, Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη, Χρηστικό της Ακαδημίας κ.ά., ξεφάντωμα και φαγοπότι είναι –α, έχει και κάτι αρχαία ο Σταματάκος, δώρο στον αρχαιομύστη, για την επόμενη φορά, π.χ. η ειλαπίνη: «Κυρία Πρόεδρε» λοιπόν, «η ειλαπίνη μου προς εσάς» ας πει, πάλι θα τον χειροκροτήσει ο Βενιζέλος και τα μίντια όλα.

Η ποιότητα ζωής του επαναστάτη

«Ως πότε παλικάρια να ζούμεν στα στενά,
Mονάχοι σα λιοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά;
Σπηλαίς να κατοικούμεν, να βλέπωμεν κλαδιά,
Nα φεύγωμ' απ' τον Kόσμον, για την πικρή σκλαβιά.
Nα χάνωμεν αδέλφια, Πατρίδα, και Γονείς,
Tους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς.
Καλλιώναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή,
Παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά, και φυλακή.
Τι σ' ωφελεί αν ζήσης, και είσαι στη σκλαβιά,
Στοχάσου πως σε ψένουν καθ' ώραν στη φωτιά.
Βεζύρης, Δραγουμάνος, Aφέντης κι αν σταθής,
O Tύραννος αδίκως σε κάμει να χαθής.
Δουλεύεις όλ' ημέρα, σε ό,τι κι αν σοι πη,
Kι αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιη».
Ρήγας Φεραίος, «Θούριος ήτοι Oρμητικός Πατριωτικός Υμνος»