Οι Τρωάδες διδάσκουν τους νικητές

Κύριο μέλημα του δυνατού πρέπει να είναι η δικαιοσύνη και όχι ο αφανισμός του αδυνάτου!

«Μωρός είναι όποιος κουρσεύει πόλεις∙ θα καταστρέψη ναούς και μνήματα, ιερά των πεθαμένων άσυλα, μα κι αυτός κατόπι θα χαθή».
Ευριπίδου «Τρωάδες», στ. 95-97 Απαντα Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, εκδόσεις Πάπυρος, σελ. 21

Οι εναρκτήριες φράσεις είναι θεϊκές. Εκστομίστηκαν από τον θυμωμένο με τους Αχαιούς Ποσειδώνα, τη στιγμή μάλιστα που η Αθηνά τον παρακολουθεί και συμφωνεί μαζί του στην αποδοκιμασία των πάλαι ποτέ εκλεκτών της. Το αίτιο της ολύμπιας δυσφορίας δεν είναι η επιδρομή στην Τροία, αλλά η βαναυσότητα της αντιμετώπισης των ηττημένων. Η δύναμη, για ακόμη μια φορά, δεν σεβάστηκε την ανημπόρια. Η επίμονη, πολυετής συγκέντρωση του νου και η θυσία των σωμάτων τόσων Αχαιών στον βωμό της υπερπροσπάθειας της άλωσης της πόλεως του Ιλίου ξέσπασε με ένα ξέφρενο επινίκιο γιορτάσι εκδίκησης, λαφυραγώγησης, αρπαγής γυναικών, φόνων, εξανδραποδισμού των Τρώων, καταστροφής ιερών και πυρπόλησης του συνόλου των κτισμάτων της άμοιρης πατρίδας του Πριάμου και της Εκάβης. Οι Αχαιοί δεν σεβάστηκαν τίποτα.

Ένα μονάχα φοβάμαι... την αμαρτία

Πολλοί με κατηγορούν:

«Έγινες φόρτωμα στους πλουσίους».

Μα αφού εκείνοι έγιναν φόρτωμα στους φτωχούς!

Εγώ έγινα ενοχλητικός όχι σε όλους τους πλουσίους, αλλά σε όσους αποκτούν και χρησιμοποιούν τα χρήματα με τρόπο κακό. Ακατάπαυστα διαλαλώ, ότι δεν τα βάζω με τον πλούσιο, αλλά με τον πλεονέκτη και τον άρπαγα.

Και οι εύποροι παιδιά μου, και οι άποροι παιδιά μου και τους πρώτους και τους δεύτερους μήτρα μ’ ωδίνες τούς γέννησε. Θέλεις να με λιθοβολήσεις; Είμαι έτοιμος να χύσω το αίμα μου, μόνο και μόνο για να παρεμποδίσω την αμαρτία σου.