«Νά ΄χεις το νου σου στον άδη και να μην απελπίζεσαι» (Άγιος Σιλουανός ο Αγιορείτης)

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

«Όπου γαρ εστιν ο θησαυρός υμών εκεί έσται και η καρδία υμών». Ο Ντοστογιέφσκι ερμηνεύει τα λόγια αυτά του Ευαγγελίου ως εξής: «Ο άνθρωπος καθορίζεται από τον έρωτά του. Δεν μπορούμε να αγαπάμε αληθινά παρά μόνο αυτό που είναι αιώνιο».

Ο Ντοστογιέφσκι είχε μια φοβερή εμπειρία: Του χάρισαν τη ζωή μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. «Το πρώτο πράγμα που ένιωσα» γράφει στο ημερολόγιό του «ήταν μια απέραντη απορία, γιατί δεν αγαπούσα όλους, μα όλους τους ανθρώπους»!

Ο Ντοστογιέφσκι βίωσε σε μια μοναδική στιγμή όλη τη ζωτική σημασία του πασχαλινού μυστηρίου, ότι ο Χριστός ανασταίνεται και ζει μέσα μας. Ζώντας μέσα μας φανερώνεται με την αγάπη που έχουμε ο ένας για τον άλλον. Ο Ντοστογιέφσκι ένιωσε σαν να πέθανε κι αναστήθηκε. Πέθανε ως παλιός άνθρωπος κι αναστήθηκε ως καινούριος άνθρωπος. Έζησε αυτό που ο Κύριος είπε, ότι θα αλατιστούμε με τη φωτιά.

Ποια Συμφωνία? Ποιου Παρισιού?

Κάθε φιέστα, διαφήμιση, ημερίδα και οργανωμένη ψευδολογία για τα ...αιολικά και την γενική καταστολή, ξεκινάει είτε από την Σωτηρία του Πλανήτη, την Παγκόσμια Υπερθέρμανση, το Πρωτόκολλο του Κυότο και, τελευταία, την Συμφωνία του Παρισιού.

Και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία πήρε κάποια παράταση με την Σωτηρία της Ψυχής. (Έκανε και διεθνή συνέδρια για να δώσει κύρος στην άσκηση).

Θέρμανση, ψύξη, αλλαγή, ο Καράμπελας και το κλίμα της Γης αλλάζει εδώ και 4,5 δις χρόνια και τι καλά που θα ήταν να υπάρχει ειρήνη, ευτυχία, αιώνια νεότητα, αειφορία κλπ.